គិតត្រឹមខែមករា ឆ្នាំ២០២១ នេះ សាលាបឋមសិក្សាមេម៉ង់ស្ថិតនៅក្នុងស្រុកកែវសីម៉ា ខេត្តមណ្ឌលគីរី មានសិស្សបឋមសិក្សាចំនួន ១១១នាក់ និងគ្រូបង្រៀនចំនួន ៧នាក់។ មានអាគារសិក្សាធ្វើពីឈើសរុបចំនួន ២ខ្នង និងមានបន្ទប់រៀនបណ្តោះអាសន្នចំនួន ២បន្ទប់ ប៉ុន្តែអាគារសិក្សានោះមានភាពចាស់ទ្រុឌទ្រោម និងលិចទឹកខ្លាំងនៅពេលមានភ្លៀងធ្លាក់ដែលធ្វើឱ្យពិបាកដល់ការបង្រៀននៅក្នុងថ្នាក់។ ក្នុងខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៨ រដ្ឋាភិបាលជប៉ុន បានសាងសង់អាគារសិក្សាបេតុងថ្មីមួយខ្នងចែកចេញជាថ្នាក់រៀនចំនួន ៣បន្ទប់ បង្គន់ចំនួន ២បន្ទប់ និងអាងត្រងទឹកភ្លៀងមួយក្នុងគោលបំណងបង្កើតឱ្យមានបរិយាកាសសិក្សាប្រកបដោយសុវត្ថិភាព និងផាសុខភាព ព្រមទាំងផ្តល់នូវក្តារខៀនចំនួន ៣ តុ កៅអីសិក្សាសម្រាប់កុមារចំនួន ៦០ឈុត រួមទាំងតុ កៅអីចំនួន ៣ឈុត សម្រាប់គ្រូ​ផងដែរ។

លោកនាយកសាលា ហេង ដូច មានប្រសាសន៍ថា៖ “អាគារសិក្សាបេតុងបានធ្វើឱ្យមានលទ្ធភាពសិក្សាទោះបីនៅរដូវវស្សាក្តី។ ម្យ៉ាងទៀត ដើមឡើយបងប្អូនជនជាតិភាគតិចព្នងមិនមានបង្គន់នៅតាមផ្ទះទេ ហើយនៅតាមសាលាក៏ពុំបានសាងសង់បង្គន់ដែរ ដូច្នេះ គេត្រូវបន្ទោរបង់នៅតាមគុម្ពោធព្រៃជាដើម។ ប៉ុន្តែក្រោយការសាងសង់បង្គន់អនាម័យរួចមក ធ្វើឱ្យស្ថានភាពអនាម័យមានភាពប្រសើរឡើង។ បន្ថែមពីលើនេះទៀត អ្នកគ្រូ ភាព ស្រីណាន ដែលជាគ្រូបង្រៀនបានមានប្រសាសន៍ដោយបង្ហាញពីអារម្មណ៍វិជ្ជមានដូច្នេះថា៖ “អាគារសិក្សាថ្មីនេះបាននាំឱ្យមានអារម្មណ៍ស្រស់ថ្លាថ្មី។ នោះបានន័យថា យើងមិនត្រឹមតែមានអាគារសិក្សាថ្មីនោះទេ គឺយើងត្រូវធ្វើឱ្យបរិយាកាសសិក្សាមានភាពប្រសើរឡើងផងដែរ។ ខ្ញុំចង់រៀបចំឱ្យមានឧបករណ៍សម្រាប់កុមារលេងកម្សាន្ត និងសម្ភារៈកីឡានៅក្នុងសាលា ដើម្បីអាចឱ្យកុមាររាល់គ្នាបានលេងកម្សាន្ត ក្នុងអំឡុងពេលសិក្សានៅសាលារបស់ខ្លួន”។

លោក ញាញ ញ្រេន ជាមេភូមិ ពូងោ៉ល មានប្រសាសន៍ថា៖ “នៅពេលដែលអាគារសិក្សាធ្វើពីឈើត្រូវជួសជុលម្តងៗ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ពួកយើងត្រូវប្រើប្រាក់ចំណាយថ្លៃជួសជុល ដែលបានមកពីការបរិច្ចាករបស់អ្នកភូមិ និងថវិកាសាលា រួមទាំងខាងសាលាស្រុកផងដែរ។ បន្ទាប់ពីមានអាគារសិក្សាថ្មីសាងសង់ពីបេតុងនេះរួចមក យើងខ្ញុំពុំចាំបាច់ចំណាយលើថ្លៃជួសជុលអ្វីទៀតឡើយ ដូច្នេះវាជួយបានច្រើនណាស់”។ ចំពោះបន្ទុកហិរញ្ញវត្ថុផ្នែករដ្ឋបាលវិញ ក៏បានកាត់បន្ថយផងដែរ ដូច្នេះយើងសង្កេតឃើញថាជំនួយតាមរយៈរដ្ឋាភិបាលជប៉ុននេះ បានផ្តល់ផលប្រយោជន៍ដោយផ្ទាល់ដល់អ្នកដែលពាក់ព័ន្ធនឹងសាលាបឋមសិក្សានេះ។

យ៉ាងណាមិញ អនុវិទ្យាល័យមេម៉ង់ បានទទួលសិស្សមកពីបណ្តាសាលាបឋមសិក្សានៅជិតខាងចំនួន ៨សាលា ដោយបច្ចុប្បន្នមានសិស្សានុសិស្សចំនួន ២៨៧នាក់ និងគ្រូបង្រៀនចំនួន ៨នាក់។ នេះគិតត្រឹមខែមករា ឆ្នាំ២០២១ ហើយសិស្សានុសិស្សភាគច្រើនគឺជាជនជាតិភាគតិចព្នង។

កាលពីមុន អនុវិទ្យាល័យនេះមិនមានអាគារសិក្សា និងបង្គន់អនាម័យនោះទេ ហើយបានខ្ចីអាគារសិក្សាមួយខ្នងពីសាលាបឋមសិក្សាអូរតេដែលនៅក្បែរនោះ ដើម្បីឱ្យសិស្សបានសិក្សានៅក្នុងថ្នាក់រៀន ដែលមានចំនួន ៤បន្ទប់ ប៉ុន្ដែវាមានសភាពចាស់ទៅហើយ។ រីឯឧបករណ៍សិក្សាវិញដូចជាតុ កៅអីក៏មានសភាពចាស់ខ្លាំង ហើយសំណង់អាគារក៏មានហានិភ័យនៃការដួលរលំដោយសារតែភាពចាស់ទ្រុឌទ្រោមនោះដែរ។ លើសពីនេះទៀត សំណង់ឈើភាគច្រើននៅលើផ្នែកដំបូល និងជញ្ជាំងបានពុកផុយអស់ទៅហើយ ដែលជាហេតុធ្វើឱ្យការសិក្សានៅក្នុងថ្នាក់រៀននារដូវវស្សាមានភាពពិបាកខ្លាំង នៅពេលមានភ្លៀងធ្លាក់ម្ដងៗ ហើយចំនួនម៉ោងសិក្សាដែលកំណត់ដោយក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា (៣២ ម៉ោង/សប្តាហ៍) ពុំអាចប្រព្រឹត្តទៅតាមការកំណត់ទាំងស្រុងបានឡើយ។ ស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពគ្មានបង្គន់អនាម័យ ធ្វើឱ្យសិស្សានុសិស្សត្រូវចេញទៅបន្ទោរបង់នៅខាងក្រៅ ហើយវាបានក្លាយបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរមួយសម្រាប់សិស្សស្រីវ័យជំទង់។ ក្រោយដឹងពីបញ្ហាទាំងនោះមក រដ្ឋាភិបាលជប៉ុន បានផ្ដល់ជំនួយជាការសាងសង់អាគារសិក្សាថ្មីពីបេតុងមួយខ្នង នៅក្នុងខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២០ ដោយរួមមានដូចជា៖ បង្គន់អនាម័យចំនួន ២បន្ទប់ កន្លែងលាងដៃមួយកន្លែង និងបានបំពាក់ឧបករណ៍សិក្សាថ្មីៗនៅក្នុងសាលានោះផងដែរ។

នាយកសាលា លោក តើម ពេជ្រលី បានឱ្យដឹងថា៖ “កាលពីមុននៅពេលដែលមានភ្លៀងធ្លាក់ម្តងៗ មិនត្រឹមតែមានទឹកភ្លៀងហូរចូលក្នុងថ្នាក់រៀនប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែដំបូលស័ង្គសីក៏មានសំឡេងរំខានខ្លាំងដែរ នាំឱ្យពិបាកក្នុងការបង្រៀន។ ហើយឥឡូវ អាគារសិក្សាថ្មីនេះអាចប្រើប្រាស់បានមិនត្រឹមតែជាថ្នាក់អនុវិទ្យាល័យប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែយើងក៏អាចប្រើវាជាថ្នាក់វិទ្យាល័យបានផងដែរ។ ចាប់តាំងពីដើមឆ្នាំ២០២១ មក មានសិស្សបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់អនុវិទ្យាល័យ ហើយបានចូលរៀនកម្រិតវិទ្យាល័យនៅអាគារសិក្សាថ្មីក្នុងថ្នាក់ទី១០។ នៅពេលដែលគ្មានអាគារសម្រាប់សិក្សា ធ្វើឱ្យក្មេងៗត្រូវចាកចេញទៅទីប្រជុំជនដែលមានថ្នាក់វិទ្យាល័យដើម្បីបន្តការសិក្សា។ ទន្ទឹមនឹងនេះ ក៏មានកុមារជាច្រើនមិនអាចចេញទៅបន្តការសិក្សានៅទីប្រជុំជនដែរ ដោយសារមូលហេតុពួកគាត់ត្រូវស្នាក់នៅផ្ទះជួលបែកឆ្ងាយពីឪពុកម្តាយខ្លួន។ ឥឡូវនេះពួកគេអាចទៅសាលារៀននៅអាគារសិក្សាដែលបានសាងសង់រួចរាល់ ហើយក៏បានប្រើសម្រាប់ថ្នាក់សិស្សកម្រិតវិទ្យាល័យទី១០ ទៀតផង។ ប្រសិនបើពួកគេបានបញ្ចប់ការសិក្សានៅថ្នាក់វិទ្យាល័យរយៈពេល ៣ឆ្នាំ ត្រឹមត្រូវ នោះអនាគតរបស់ក្មេងៗនឹងកាន់តែភ្លឺស្វាង។ ការណ៍ដែលអាចបន្តការសិក្សានៅវិទ្យាល័យដោយមិនចាំបាច់ទៅទីក្រុង និងការណ៍ដែលអាចបញ្ចប់ការសិក្សា និងទទួលបានសញ្ញាបត្របញ្ជាក់ការសិក្សាពីសាលាតែមួយដែលនៅជិតខ្លួននោះ ពិតណាស់នឹងធ្វើឱ្យកុមារមានអនាគតល្អប្រសើរ សម្រាប់ជួយដល់គ្រួសារ សង្គម និងឈានទៅដល់ការអភិវឌ្ឍប្រទេសជាតិផងដែរ”។

បន្ទាប់ពីមនុស្សកើត និងធំដឹងក្តីឡើងមក ការថែទាំសុខភាព និងការអប់រំ គឺជាតម្រូវការមូលដ្ឋានដ៏ចាំបាច់ដែលពុំអាចខ្វះបាន។ ដោយឡែក ថវិកាផ្ទាល់របស់ប្រទេសកម្ពុជានៅមានកម្រិត រួមទាំងប្រព័ន្ធសុខាភិបាល និងប្រព័ន្ធអប់រំក៏នៅមានការខ្វះខាតនៅឡើយ។ ដូច្នេះ ជំនួយជាមូលដ្ឋានសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍនេះគឺនៅតែចាំបាច់។ ជាការពិតណាស់ ជំនួយនេះពិតជាមានសារៈសំខាន់មិនអាចខ្វះបានសម្រាប់បំពេញរាល់កង្វះខាតទាំងនោះ ដោយមានការចូលរួម និងការខិតខំរបស់ប្រជាជនកម្ពុជាខ្លួនឯងផ្ទាល់។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី សង្គមមួយកើតឡើងដោយមានក្រុមមនុស្ស ដែលបានកើតមកជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយទទួលបានការអប់រំ និងចិញ្ចឹមបីបាច់។ វាជាជំនួយមនុស្សធម៌សម្រាប់ការបង្កើតឡើងនូវសង្គមមួយតាមរូបភាពបែបនេះ។ នេះជាជំនួយដ៏តូចមួយក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែវាបានចាក់ឬសជ្រៅទៅក្នុងមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃការអភិវឌ្ឍសង្គមមួយនៅកម្ពុជាផងដែរ។
សម្រាប់ពត៌មានបន្ថែម ៖

【NyoNyum Khmer No. 45】

(ភាសាខ្មែរ) ជំនួយសម្រាប់ការថែទាំសុខភាពពីរដ្ឋាភិបាលជប៉ុន

Read More

(ភាសាខ្មែរ) ជំនួយសម្រាប់់ការអប់រំកុមារ

Read More

(ភាសាខ្មែរ) ទឹកស្អាត និងសុខមាលភាពមនុស្សគ្រប់រូប

Read More

(ភាសាខ្មែរ) ជំនួយជប៉ុនក្នុងវិស័យកសិកម្ម

Read More

(ភាសាខ្មែរ) ស្ពានតភ្ជាប់សេដ្ឋកិច្ចនៅកម្ពុជា

Read More

(ភាសាខ្មែរ) ការស្តារឡើងវិញនូវប្រព័ន្ធការពារទឹកជំនន់ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ

Read More

(ភាសាខ្មែរ) ជំនួយលើការសិក្សាស្រាវជ្រាវសម្រាប់អនាគតរួម

Read More

(ភាសាខ្មែរ) សិល្បៈដែលឆ្លុះបញ្ចាំងពីសង្គម

Read More

(ភាសាខ្មែរ) “ការខិតខំប្រឹងប្រែង និងក្លាហាន រួមនឹងការចេះសន្សំសំចៃប្រាក់កាស់ចាយវាយអោយមានប្រសិទ្ធភាព ជាចំនុចនាំអោយខ្ញុំជោគជ័យក្នុងការសិក្សានៅប្រទេសជប៉ុន”

Read More

(ភាសាខ្មែរ) ឥទ្ធិពលភាសាអង់គ្លេសលើសំណេរភាសាខ្មែរបច្ចុប្បន្ន

Read More