កញ្ញា ជុំវណ្ណ សូដាជីវី (ប៊ែល) អាយុ ៣៦ឆ្នាំ គឺជានាដកា ជាអ្នកដំឡើងរបាំ និងសាស្រ្ដាចារ្យផ្នែកនាដសាស្រ្ដ (របាំបុរាណ និងរបាំសហសម័យ) នៃសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទវិចិត្រសិល្បៈ ព្រមទាំងជាស្ថាបនិកនៃក្រុមរបាំស៊ីលវ័រប៊ែល (SilverBell Dance Group of Performing Artists)។

នៅឆ្នាំ២០១៦ កញ្ញាបានទៅចូលរួមសម្តែងជាតួអង្គសំខាន់ម្នាក់នៅក្នុងស្នាដៃរឿង “ទីលានស្ដេចគម្លង់”
នៅប្រទេសជប៉ុន។ ក្រោយមកទៀត កញ្ញាបានចូលរួមសម្តែងជាតួឯកក្នុងខ្សែភាពយន្តឈ្មោះ“Beyond The Bridge” ដឹកនាំសម្តែងដោយ លោកស្រី សុទ្ធោ គុល្លិកា ដែលត្រូវបានដាក់បញ្ចាំងនៅក្នុងមហោស្រពភាពយន្តអន្តរជាតិតូក្យូ។ នៅខែកញ្ញាកន្លងទៅថ្មីៗនេះ ក្នុងនាមជានាដកា និងអ្នកដំឡើងរបាំម្នាក់ កញ្ញា ប៊ែល បានចូលរួមនៅក្នុងមហោស្រពសិល្បៈអន្តរជាតិសាន់រីគូ ក្រោមកិច្ចសហប្រតិបត្តិការរវាងប្រទេសកម្ពុជា ឥណ្ឌូនេស៊ី និងជប៉ុន នៅក្នុងការសម្តែងរឿងព្រេងនិទានប្រជាប្រិយជប៉ុនមួយក្នុងតំបន់សានរីគូ ដែលមានឈ្មោះថា “ព្រះនាងកេសាវែង”។
យើងខ្ញុំបានធ្វើបទសម្ភាសន៍ កញ្ញា ប៊ែល អំពីសកម្មភាពផ្ទាល់ខ្លួន និងការយល់ឃើញនានារបស់កញ្ញា ចំពោះការងារសិល្បៈនៅលើឆាកអន្តរជាតិដែលកញ្ញាបានឆ្លងកាត់កន្លងមកដូចខាងក្រោម៖

សំណួរៈ តើមូលហេតុអ្វីនាំឱ្យកញ្ញាប្តូរការចាប់អារម្មណ៍ពីរការសម្តែងរបាំបុរាណខ្មែរមករបាំសហសម័យ?

នាងខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមរៀនរបាំដំបូងដោយសារម្តាយរបស់នាងខ្ញុំបានណែនាំ។ ម្តាយរបស់នាងខ្ញុំ ចង់ឃើញរូបនាងខ្ញុំរៀនពីវប្បធម៌ខ្មែរនិងមានអត្តចរិតជាស្ត្រីខ្មែរតាមរយៈរបាំបុរាណ។នាងខ្ញុំចាប់ផ្តើមរៀនរបាំដំបូងនៅអាយុ ៩ ឆ្នាំនាងខ្ញុំបានទទួលយកនូវវប្បធម៌ខ្មែរតាមរយៈរបាំទាំងនោះបន្តិចម្តងៗ។ ពោលគឺរបាំបុរាណ
ខ្មែរបានកំណត់នូវអត្តសញ្ញាណខ្មែរដល់រូបនាងខ្ញុំតាមរយៈវិន័យដែលចេញមកពីទំនៀមទម្លាប់ប្រពៃណីខ្មែរ។
នៅឆ្នាំ២០០១ នាងខ្ញុំបានជួបនឹងជនជាតិឥណ្ឌាម្នាក់រស់នៅប្រទេសបារាំងតាមរយៈកម្មវិធីផ្លាស់ប្តូរវប្បធម៌មួយ។ ពេលនោះមានគម្រោងបង្កើតរបាំថ្មីមួយ តាមរយៈកិច្ចសហការរួមគ្នារវាងប្រពៃណីខ្មែរ និងឥណ្ឌា។ ដំបូងឡើយនាងខ្ញុំហាក់ដូចជាមានអារម្មណ៍ខ្លាចក្នុងការធ្វើអ្វីថ្មី ដែលប្រាសចាកពីប្រពៃណីរបស់ខ្លួន។
ប៉ុន្តែនៅពេលនាងខ្ញុំទទួលបានការណែនាំថ្មីទាំងនោះ វាបានធ្វើឱ្យនាងខ្ញុំមានអារម្មណ៍រីករាយក្នុងកាបង្ហាញពីអ្វីដែលនៅក្នុងខ្លួននាងខ្ញុំ។
ដោយសារភាពវ័យក្មេងផង នាងខ្ញុំក៏ចាប់អារម្មណ៍នឹងអ្វីដែលថ្មីនោះដែរ។ ចាប់ពីពេលនោះមក នាងខ្ញុំបានចូលទៅក្នុងពិភពសហសម័យនេះតែម្តង។ ប៉ុន្តែ វាពុំមែនមានន័យថានាងខ្ញុំបានបោះបង់ចោលអ្វីៗដែល
មានពីមុននោះទេ។ នាងខ្ញុំមានគំនិតបង្កើតអ្វីថ្មីដោយយករបាំប្រពៃណីខ្មែរជាគោល។

សំណួរៈ តើរបាំសហសម័យរបស់ កញ្ញា ប៊ែលមានលក្ខណៈពិសេសអ្វីខ្លះ?
របាំសហសម័យប្រទេសលោកខាងលិច (មួយចំនួន) គឺយករបាំបាឡេជាគោលជាដើម។ ម៉្យាងវិញទៀត នាងខ្ញុំគិតថានៅប្រទេសឥណ្ឌាវិញ គឺមានធាតុយូហ្កាជាមូលដ្ឋានគ្រឹះ។ នាងខ្ញុំគិតថារបាំសហសម័យ គឺមិនចាំបាច់ត្រូវតែមានលក្ខណៈជាសកលនោះទេ ប៉ុន្តែ​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​វាជាពិភពមួយដែលលាតត្រដាងពីលើអ្វីដែលបានចាក់ឬសនៅក្នុងវប្បធម៌របស់ប្រទេសមួយនោះ។ ដូច្នេះ របាំបុរាណ គឺជាឬសគល់មួយសម្រាប់រូបនាងខ្ញុំ។ នៅក្នុងពិភពនៃសិល្បៈរបាំសហសម័យ គឺគេមិនអាចយកលំនាំនៃរបាំបុរាណទាំងស្រុងមករាំបានឡើយ។ របាំក្បាច់ខ្មែរបុរាណគឺជា
របាំបែបបួងសួងដល់ព្រះអាទិទេព ឬបង្ហាញពីពិភពនៃទីសក្ការៈអ្វីមួយ។ យ៉ាងណាមិញ របាំសហសម័យដែលនាងខ្ញុំបង្កើតឡើងគឺបង្ហាញពីព្រឹត្តិការណ៍ និងអារម្មណ៍របស់មនុស្សរស់នៅជុំវិញខ្លួនយើងទាំងអស់គ្នា។

សំណួរៈ របាំសហសម័យមានការពេញនិយមច្រើននៅបរទេស ចុះនៅកម្ពុជាវិញមានការគាំទ្រយ៉ាងម៉េចដែរ?

ពីឆ្នាំ២០១១ រហូតដល់ ឆ្នាំ២០១៣ នាងខ្ញុំមានឱកាសបានសម្តែងក្រោមការដឹកនាំរបស់អ្នកដំឡើងរបាំជនជាតិអាល្លឺម៉ង់ម្នាក់។ ការសម្តែងបានធ្វើឡើងនៅប្រទេសស្វីស សិង្ហបុរី និងនៅប្រទេសកម្ពុជា។ ការសម្តែងនៅប្រទេសស្វីសគឺទទួលបានជោគជ័យ នឹងមានការស្ងើចសរសើរជាច្រើនពីអ្នកទស្សនា។ រីឯការសម្តែង
ក្នុងប្រទេសសិង្ហបុរីវិញ មានអ្នកទស្សនាជាជនជាតិខ្មែរម្នាក់រស់នៅសិង្ហបុរីបាននិយាយថា៖ “គាត់មិនយល់ពីអ្វីដែលនាងខ្ញុំបានសម្តែងនោះទេ”។ យ៉ាងណាមិញ សម្រាប់ប្រតិកម្មរបស់ជនបរទេសដែលបានទស្សនាវិញ គឺបានសម្តែងការយល់ឃើញរបស់គាត់ថា៖ “អ្វីៗដែលខ្ញុំបានគិតមកលើកម្ពុជាត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរ។ ខ្ញុំមិនដែលនឹកគិតសោះថា កម្ពុជាអាចសម្តែងបានបែបនេះទេ”។ នាងខ្ញុំគិតថា ៩០% នៃអ្នកទស្សនាដែលជាជនជាតិខ្មែរគឺបាននិយាយថាពួកគាត់មិនយល់ពីខ្លឹមសារនៃការសម្តែងរបាំសហសម័យនោះទេ។
សម្រាប់ជនជាតិខ្មែរ ជាទូទៅ គិតថា របាំ គឺជាអ្វីដែលដូចគ្នានឹងរបាំប្រពៃណី ឬរបាំបុរាណខ្មែរ ហើយមានប្រជាជនខ្មែរចំនួនតិចតួចណាស់ដែលធ្លាប់បានមើលប្រភេទរបាំសហសម័យនេះក្នុងឆាកជីវិតរបស់គាត់។ បច្ចុប្បន្ន មានយុវជនជាច្រើនកំពុងចាប់អារម្មណ៍ និងធ្វើការស្វែងយល់ដឹងអំពីរបាំសហសម័យនេះ ហើយក៏មានចំនួនអ្នកដែលចូលចិត្តទស្សនា និងចូលរួមសម្តែងរបាំសហសម័យនេះមានការកើនឡើងដែរ។

សំណួរៈ តើមានកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងណាមួយដើម្បីធ្វើឱ្យទស្សនិកជនទូទៅចាប់អារម្មណ៍ពីរបាំសហសម័យនេះដែរទេ?

កាលពីមុន មានគេនិយាយថា របាំសហសម័យគឺជា “របាំឆ្កួត” ។ ប៉ុន្តែ ក៏មានមនុស្សមួយចំនួនតូចយល់ថាវាជារបាំ ដែលល្អ និងប្លែកពីគេផងដែរ។ អ្វីដែលនាងខ្ញុំអាចធ្វើបាននោះគឺការបន្តធ្វើនូវរបាំនេះ។ តាមរយៈការបន្តនូវការសម្តែងទោះនៅក្នុងរោងល្ខោនតូចណាមួយក្តី នាងខ្ញុំគិតថារបាំនេះនឹងត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយបន្តិចម្តងៗ
ថែមទៀតនៅក្នុងសង្គមខ្មែរ។ ដូច្នេះ ទាំងរូបនាងខ្ញុំក្តី គឺត្រូវការការខិតខំប្រឹងប្រែង និងការគាំទ្រ។ ប្រសិនបើគ្មានកន្លែងសម្រាប់រាំ និងថវិកាទេ គឺយើងពុំអាចបន្តធ្វើវាបានឡើយ។ យើងខ្ញុំបានជួបនូវផលលំបាកខ្លាំងនៅពេលខ្លះ។ ទោះយ៉ាងនេះក្តី ក្រោយពីរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានទទួលស្គាល់ថា របាំសហសម័យពុំមែនជារបាំដែលធ្វើឱ្យខូចប្រពៃណី និងទំនៀមទម្លាប់ខ្មែរនោះទេ ប៉ុន្តែវាជារបាំដែលផ្សារភ្ជាប់នូវអ្វីដែលមាននៅអតីតកាលទៅនឹងអនាគត។

ហេតុដូច្នេះហើយ ចាប់ពីឆ្នាំ២០១៨មក របាំសហសម័យនេះត្រូវបានដាក់បញ្ចូលទៅក្នុងកម្មវិធីសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទវិចិត្រសិល្បៈ។ នាងខ្ញុំជឿជាក់ថាការយល់ដឹងអំពីរបាំនេះនឹងជ្រាបទៅដល់ស្រទាប់យុវវ័យជំនាន់
ក្រោយ នាពេលអនាគតជាមិនខាន។ កាលពីខែកញ្ញាថ្មីៗនេះ មានការបង្កើតឡើងនូវស្នាដៃសម្តែងមួយអំពីរឿងនិទានប្រជាប្រិយជប៉ុនឈ្មោះថា “ព្រះនាងកេសាវែង” ដោយមានសិល្បករកម្ពុជា ឥណ្ឌូនេស៊ី និងជប៉ុនបានចូលរួមសម្តែងរួមគ្នាធ្វើឡើងតាមអនឡាញ ក្រោមកិច្ចផ្តួចផ្តើមឡើងដោយ មជ្ឈមណ្ឌលអាស៊ីនៃមូលនិធិជប៉ុន និងគណៈកម្មាធិការលើកកម្ពស់សិល្បៈអន្តរជាតិសាន់រីគូ។

សំណួរៈ តើកញ្ញាយល់ឃើញយ៉ាងដូចម្តេចចំពោះដំណើរការនោះ?

ជាទូទៅ ការជួបធ្វើការដោយផ្ទាល់ គឺសំខាន់ណាស់សម្រាប់ការងារសិល្បៈ។ ការផ្លាស់ប្តូរគំនិតយោបល់តាមការជជែកគ្នា គឺពិតជារឿងសំខាន់។ ដោយសារតាមរយៈអនឡាញយើងមិនអាចធ្វើបាននូវរឿងបែបនោះ នាងខ្ញុំមាន
អារម្មណ៍ថាវាពិតជាពិបាកក្នុងការធ្វើការយល់ដឹង និងរៀនពីគ្នាទៅវិញទៅមក។ បរិយាកាសអ៊ីនធឺណិតក៏ជាបញ្ហាមួយសម្រាប់នាងខ្ញុំផងដែរ ព្រោះពេលប្រជុំខ្លះមានការរអាក់រអួលពាក់កណ្តាលទីជាដើម។ ម្យ៉ាងទៀត នាងខ្ញុំគិតថាការទស្សនាតាមអ៊ីនធឺណិតនឹងមិនផ្តល់ឱ្យអ្នកទស្សនានូវអារម្មណ៍ពិតដូចការសម្តែងផ្ទាល់នោះទេ។ ថាមពលដែលអ្នកទស្សនាទទួលបានគឺខុសគ្នាពីការមើលផ្ទាល់នៅក្នុងរោងសម្តែង។នាងខ្ញុំបានដឹងពីផលលំបាកបែបនេះ។ តែយ៉ាងណាក្តី ក្រោមកិច្ចសហការជាមួយប្រទេសទាំង ៣ លើកនេះ នាងខ្ញុំបានទទួលនូវការសាកល្បង
ថ្មី ហើយបានចាប់ផ្តើមដោយការស្វែងយល់អំពីវប្បធម៌របស់ប្រទេសនោះ។
នៅចុងបញ្ចប់នៃការសម្តែង យើងអាចរៀនពីវប្បធម៌របស់គ្នាទៅវិញទៅមក និងទទួលបាននូវការឆ្លើយតបពីអ្នកទស្សនា ដែលបាននិយាយអំពីក្តីសង្ឃឹម ដូច្នេះ វាជាសមិទ្ធផលមួយដ៏ធំសម្រាប់រូបនាងខ្ញុំ។

សំណួរៈ តើកញ្ញាគិតថាកត្តាអ្វីខ្លះដែលនាំឱ្យជោគជ័យសម្រាប់គម្រោងបង្កើតស្នាដៃសិល្បៈរួម ជាមួយសិល្បករដែលមានវប្បធម៌និងមានដើមកំណើតពីប្រទេសផ្សេងៗគ្នា?

វាមិនមែនជារឿងងាយស្រួលទេក្នុងការធ្វើការជាមួយអ្នកដែលមានវប្បធម៌ផ្សេងពីយើង។ ដូច្នេះ យើងចាំបាច់ត្រូវខិតខំប្រឹងប្រែង ក្នុងការនិយាយពិភាក្សាគ្នា និងធ្វើការស្វែងយល់ពីគ្នាទៅវិញទៅមក។ ជាការពិតណាស់ វាតែងតែ
មានផ្នែកដែលត្រូវរ៉ូវគ្នា និងផ្នែកដែលមិនត្រូវរូវគ្នា។ ដូច្នេះ នាងខ្ញុំគិតថាការស្វែងរកចំណុចកណ្តាលគឺសំខាន់។ ក្នុងនោះ យើងត្រូវចេះបត់បែនតាមកាលៈទេសៈផងដែរ។ស្នាដៃសិល្បៈរបស់កញ្ញា ប៊ែល គឺភាគច្រើនទាក់ទងនឹងស្ថានភាព (រូបភាព) សាមញ្ញៗទូទៅដែលកើតឡើងជុំវិញខ្លួន។ ជម្រើសរបស់នាងខ្ញុំ នៅក្នុងការសម្តែងរបាំ
សហសម័យ គឺផ្តោតលើអ្វីដែលនៅជុំវិញខ្លួនរបស់នាងខ្ញុំ ដែលវាទាំងនោះជាសង្គម និងជាប្រជាជនខ្មែរ។ ម្យ៉ាងទៀត របាំសហសម័យរបស់នាងខ្ញុំមិនមែនគ្រាន់តែសម្រាប់ជាការកំសាន្តប៉ុណ្ណោះទេ វាមានបង្កប់នូវមេរៀនជីវិត
ផងដែរ។ ប៉ុន្តែនោះក៏មិនបានន័យថា គំនិតរបស់នាងខ្ញុំគឺត្រឹមត្រូវរហូត ហើយគួរតែធ្វើតាមនោះទេ។ វាគ្រាន់តែជាការផ្តល់ឱកាសឱ្យអ្នកមើលយកទៅគិតពិចារណាតែប៉ុណ្ណោះ។ ហេតុអ្វីបានជាមានការបង្កើតបែបហ្នឹង តើមានអ្វី
នៅពីក្រោយរឿងទាំងអស់ហ្នឹងជាដើម។ នៅក្នុងការសម្តែងនីមួយៗ អ្នកទស្សនាអាចយំ ឬសើចចំពោះអ្វីដែលគាត់បានមើលឃើញទាំងនោះ។ រឿងទាំងនេះកើតឡើងដោយផ្អែកលើបទពិសោធរបស់បុគ្គលនោះ។ នាងខ្ញុំគិតថាអ្នកទស្សនាម្នាក់ៗនឹងទទួល ហើយយល់ដឹងពីអ្វីដែលពួកគាត់បានមើលផ្សេងៗគ្នា។ ដូច្នេះ នាងខ្ញុំគឺគ្រាន់តែជាអ្នកផ្តល់ឱកាសសម្រាប់ពួកគាត់យកទៅត្រិះរិះពិចារណាតែប៉ុណ្ណោះ។

សំណួរៈ សូមប្រាប់យើងខ្ញុំអំពីសកម្មភាពនាពេលអនាគតរបស់កញ្ញា។

នៅខែតុលាខាងមុខនេះ នាងខ្ញុំនឹងធ្វើបាឋកថាអំពីសិល្បៈរបាំសហសម័យកម្ពុជា សម្រាប់សិស្សវិទ្យាល័យនៅសិង្ហបុរី។ នាងខ្ញុំពិតជាមានអារម្មណ៍រំភើប ដែលអាចណែនាំអំពីរបាំបុរាណ និងរបាំសហសម័យខ្មែរជូនទៅកាន់
ជនបរទេស។ម្យ៉ាងទៀត ដោយសារនាងខ្ញុំមានពេលច្រើននៅក្នុងអំឡុងពេលកូវីដ១៩នេះ ដូច្នេះ នាងខ្ញុំ
កំពុងគិតអំពីគម្រោងថត និងផ្សព្វផ្សាយជាឃ្លីបវីដេអូខ្លីៗនូវរឿងនិទាន ពាក្យស្លោកខ្មែរ និងពាក្យសម្តីអ្នកប្រាជ្ញល្បីៗមួយចំនួននៅលើពិភពលោក មកបង្ហាញជាទម្រង់របាំសហសម័យ។ នាងខ្ញុំគិតថា នៅពេលដែលអ្នកអានតួអក្សរ និងពេលដែលអ្នកទស្សនាការសម្តែងគឺអ្នកនឹងទទួលបាននូវអារម្មណ៍ផ្សេងគ្នា។ ដូច្នេះតាមរយៈគម្រោងនេះ នាងខ្ញុំចង់ស្វែងយល់ថា តើវានឹងខុសគ្នាយ៉ាងដូចម្តេច។

សំណួរៈ តើកញ្ញាគិតយ៉ាងណាចំពោះការបណ្តុះបណ្តាលយុវជនជំនាន់ក្រោយ?
ដូចដែលនាងខ្ញុំបានរៀបរាប់ពីដើម សិល្បៈរបាំសហសម័យត្រូវបានដាក់បញ្ចូលក្នុងកម្មវិធីសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទវិចិត្រសិល្បៈ។ តាមរយៈរបាំបុរាណខ្មែរ នាងខ្ញុំចង់ផ្សព្វផ្សាយពីអត្តសញ្ញាណរបស់ខ្មែរដល់យុវជនជំនាន់ក្រោយហើយបណ្តុះសមត្ថភាពក្នុងការបង្កើតអ្វីដែលថ្មី។ គឺមានន័យថា ម្នាក់ៗមិនត្រូវចេះតែធ្វើតាមអ្វីដែលគេប្រាប់នោះទេ គឺត្រូវចេះធ្វើអ្វីមួយដោយកើតពីការគិតពិចារណាដោយខ្លួនឯង។ រឿងនេះមិនមែនសម្រាប់តែក្នុងវិស័យសិល្បៈរបាំបុរាណនេះតែប៉ុណ្ណោះទេ សម្រាប់និស្សិតទូទៅ គឺត្រូវធ្វើនូវរឿងនេះនៅពេលពួកគេចូលក្នុងសង្គម។

សំណួរៈ តើមានសិល្បករជប៉ុនរូបណាដែលកញ្ញាចូលចិត្តឬទេ? ម្យ៉ាងទៀត តើកញ្ញាគិតថា តើគួរធ្វើដូចម្តេចដើម្បីជំរុញការផ្លាស់ប្តូរសិល្បៈរវាងកម្ពុជា និងជប៉ុនឱ្យកាន់តែប្រសើរ?

នៅពេលនាងខ្ញុំបានចូលរួមសម្តែងជានាដកាជាមួយលោក មីយ៉ាមូតូ អាម៉ុន នៅក្នុងរឿង“ទីលានស្ដេចគម្លង់” នាងខ្ញុំបានសម្តែងរួមគ្នាជាមួយតារាសម្តែងជប៉ុនគឺលោក ស៊ូហ្ស៊ូគិ រីយ៉ូហេ។ គាត់បានដើរតួជាព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី ៧ ប៉ុន្តែគាត់ពិតជាមានវិជ្ជាជីវៈខ្ពស់ ទាំងការគ្រប់គ្រងសុខភាព ការសម្តែងតួ និងសមត្ថភាពសម្តែងនៅលើឆាក … ជាដើម។ ជាធម្មតា គាត់មានសុជីវធម៌ល្អ ហើយតែងតែនិយាយទៅកាន់មនុស្សគ្រប់គ្នាដោយស្មើភាព។
នាងខ្ញុំក៏ចង់ឃើញការផ្លាស់ប្តូរសិល្បៈជាមួយប្រទេសជប៉ុនមានច្រើនទៀតនាពេលអនាគតដែរ។ ដូច្នេះ នាងខ្ញុំចង់បន្តបង្កើតគម្រោងជាបន្តបន្ទាប់ទៀត សម្រាប់គោលបំណងនោះ។ ការជួយគាំទ្រជាថវិការសម្រាប់កម្មវិធីសម្តែងសិល្បៈដូចបានធ្វើឡើងកន្លងទៅនៅក្នុងការសម្តែងរឿង “ព្រះនាងកេសាវែង” គឺមិនអាចខ្វះបានសម្រាប់
សិល្បករខ្មែរបច្ចុប្បន្ន។ លើសពីនេះទៀតនាងខ្ញុំចង់ឱ្យមានការសម្តែងរួមគ្នាកើតមានកាន់តែច្រើនរវាងសិល្បករកម្ពុជា និងជប៉ុន៕
សម្រាប់ពត៌មានបន្ថែម

សម្រាប់ពត៌មានបន្ថែម

【NyoNyum Khmer No. 48】

អំពីប្រវត្តិកម្ពុជាក្នុងព្រឹត្តិការណ៍អូឡាំពិក

Read More

ចំណាប់អារម្មណ៍របស់កីឡាករ កីឡាការិនី នៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍អូឡាំពិកតូក្យូ២០២០ កីឡាករ ហែម ប៉ុច

Read More

ចំណាប់អារម្មណ៍របស់កីឡាករ​ កីឡាការិនី នៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍អូឡាំពិកតូក្យូ​២០២០ កីឡាការិនី ឃឺន ប៊ុនពេជ្រមរកត

Read More

ចំណាប់អារម្មណ៍របស់កីឡាករ កីឡាការិនី នៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍អូឡាំពិកតូក្យូ២០២០ កីឡាករអត្តពលកម្ម ប៉ែន​ សុខគង់

Read More

ចំណាប់អារម្មណ៍របស់កីឡាករ កីឡាការិនី នៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍អូឡាំពិកតូក្យូ២០២០ កីឡាករ វ៉ាន់ វ៉ុន

Read More

ការជួយជ្រោមជ្រែងអត្តពលិកខ្មែរក្នុងព្រឹត្តិការណ៍អូឡាំពិក និងប៉ារ៉ាឡាំពិកតូក្យូ២០២០

Read More

សិល្បករខ្មែរក្នុងពិភពរបាំសហសម័យ

Read More

កិច្ចសម្ភាសន៍ជាមួយលេខាធិការប្រតិបត្តិនៃគណៈកម្មាធិការអូឡាំពិក ឯកឧត្តម វ៉ាត់ ចំរើន

Read More

សិល្បករខ្មែរក្នុងពិភពរបាំសហសម័យ

Read More

ជម្រើសសិក្សានៅប្រទេសជប៉ុន និងការចូលរួមអភិវឌ្ឍវិស័យកសិកម្មនៅកម្ពុជា

Read More