“ដោយមើលឃើញថាជប៉ុនជាប្រទេសឈានមុខគេមួយក្នុងវិស័យអប់រំ និងការស្រាវជ្រាវលើគ្រប់វិស័យ ដែលមានបច្ចេកវិជ្ជាជឿនលឿន និងមានភាពវៃឆ្លាត ជាពិសេស ទំនើបរូប្បនីយកម្មនៃវិស័យកសិកម្មជប៉ុនមានការរីកចំរើនជាងគេនៅតំបន់អាស៊ី បានធ្វើឱ្យនាងខ្ញុំ ចាប់អារម្មណ៍លើការស្រាវជ្រាវក្នុងផ្នែកកសិកម្មនៅប្រទេសជប៉ុន”។ ដោយយល់ឃើញបែបនេះ កញ្ញា ណាណេ សង្ឃឹមថាខ្លួននឹងអាចរៀនសូត្រ និងទទួលបាននូវចំនេះដឹង រួមទាំងគំនិតថ្មីៗជាច្រើន ពីប្រទេសជប៉ុន ដើម្បីចូលរួមអភិវឌ្ឍវិស័យកសិកម្មនៅកម្ពុជា និងលើកកម្ពស់ជីវភាពកសិករខ្មែរនាពេលអនាគត។

កញ្ញា កាណា ណាណេ (២៣ឆ្នាំ) សព្វថ្ងៃ កំពុងសិក្សាថ្នាក់អនុបណ្ឌិតឆ្នាំទី២ ផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចកសិកម្ម និងធនធានជីវសាស្រ្ត នៅសាកលវិទ្យល័យ ត្សឹគឹបា (University of Tsukuba) ប្រទេសជប៉ុន។ បន្ទាប់ពីបានបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់ទុតិយភូមិនៅវិទ្យាល័យ សម្តេចតេជោហ៊ុនសែនសួង (អតីតវិទ្យាល័យត្បូងឃ្មុំ)នៅខេត្តត្បូងឃ្មុំ នៅឆ្នាំ២០១៥ រួចមក កញ្ញា ណាណេ បានបន្តការសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទកសិកម្មចំការដូង ផ្នែកសេដ្ធកិច្ចកសិកម្ម និងអភិវឌ្ឍន៍ជនបទ រយៈពេលកន្លះឆ្នាំ ហើយក្រោយមក កញ្ញាបានដាក់ពាក្យប្រឡងអាហារូបករណ៍របស់រដ្ធាភិបាលជប៉ុន(MEXT) ក្រោមកម្មវិធីសិក្សាអន្តរជាតិ Trans-ASEAN Global Agenda Education Program with MEXT scholarship (TAG-MEXT program) by University of Tsukuba តាមរយៈសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទកសិកម្មផ្ទាល់ នៅក្នុងឆ្នាំ២០១៦។ កម្មវិធីសិក្សាខាងលើនេះ ជាកម្មវិធីសិក្សាមួយរបស់ “Global 30” ដែលបង្កើតឡើងដោយរដ្ឋាភិបាលជប៉ុន។  គួរបញ្ជាក់ថា គម្រោងកម្មវិធីសិក្សា “Global 30” នេះ គឺមានគោលដៅបង្កើនចំនួននិស្សិតបរទេសដែលចូលរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យជប៉ុនចំនួន ៣០ ម៉ឺននាក់ ដើម្បីជម្រុញសេដ្ឋកិច្ច និងធ្វើសាកលភាវូបនីយកម្មក្នុងប្រទេសជប៉ុន។ ក្នុងនោះ មានសាកលវិទ្យាល័យចំនួន ១៣ ត្រូវបានជ្រើសរើសសម្រាប់គម្រោង “Global 30” នេះ។ ដោយឡែក កម្មវិធីសិក្សារបស់ កញ្ញា ណាណេ គឺផ្តោតសំខាន់ទៅលើដំណោះស្រាយចំពោះបញ្ហាសកលទាក់ទងនឹងជីវិត និងវិទ្យាសាស្ត្របរិស្ថាន។ កម្មវិធីសិក្សានេះ គឺមានរយ:ពេល ៤ ឆ្នាំ និងត្រូវសិក្សាជាភាសាអង់គ្លេសសុទ្ធសាធ។

មានស្រុកកំណើតនៅក្នុងខេត្តត្បូងឃ្មុំ និងបានធំធាត់ឡើងនៅក្នុងប្រទេសដែលពឹងផ្អែកលើវិស័យកសិកម្មស្ទើរតែទាំងស្រុង ពោលគឺប្រភពសេដ្ឋកិច្ចជាតិប្រមាណ ៧៥% អាស្រ័យលើវិស័យកសិកម្ម បានធ្វើឱ្យកញ្ញា ណាណេ បានយល់ច្បាស់ពីតម្លៃនៃវិស័យកសិកម្មនៅក្នុងការអភិវឌ្ឍសង្គមគ្រួសារខ្មែរទូទៅ។ កញ្ញាបានថ្លែងប្រាប់ទស្សនាវដ្តីញញឹមខ្មែរបែបនេះថា៖ “ប្រាក់ចំណូលប្រជាជនខ្មែររាប់លានគ្រួសារគឺអាស្រ័យលើវិស័យកសិកម្ម ហើយគ្រួសារនាងខ្ញុំក៏ជាគ្រួសារមួយក្នុងចំណោមនោះដែរ។ ដូច្នេះ នាងខ្ញុំមានចំណាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងលើវិស័យកសិកម្ម ប៉ុន្តែ សង្កេតឃើញថាវិស័យកសិកម្មរបស់កម្ពុជាយើង គឺនៅមានកម្រិតនៅឡើយ ព្រោះទិន្នផលកសិកម្មដែលយើងទទួលបាន គឺមិនសមស្របទៅនឹងទំហំផ្ទៃដីដែលផលិតនោះទេ។ វិស័យកសិកម្មនេះមិនត្រឹមតែសំខាន់សម្រាប់គ្រួសារនាងខ្ញុំនោះទេ តែវាពិតជាសំខាន់ណាស់សម្រាប់គ្រួសារកសិករផ្សេងទៀត និងប្រទេសជាតិទាំងមូល”។

ជប៉ុនត្រូវបានគេស្គាល់ជាទូទៅថាជាប្រទេសដែលមានប្រព័ន្ធអប់រំកម្រិតខ្ពស់មួយក្នុងតំបន់ ប៉ុន្តែគេក៏មិនត្រូវភ្លេចដែរថា ប្រជាជនជប៉ុនមានភាពឧស្សាហ៍ព្យាយាម និងយកចិត្តទុកដាក់ខ្លាំងលើការងារ។ បើនិយាយអំពីស្ថានភាពសិក្សានៅប្រទេសជប៉ុនវិញ កញ្ញា ណាណេ យល់ថាវាមិនងាយស្រួលឡើយ គឺវាទាមទារឱ្យមានការតស៊ូ ចំពោះផលវិបាកខ្លះៗដែលកើតមានឡើងនៅក្នុងអំឡុងពេលសិក្សា។ ជាក់ស្តែង នៅក្នុងសាកលវិទ្យាល័យ មានសាស្ត្រាចារ្យជប៉ុនខ្លះ ទាមទារនូវការងារល្អឥតខ្ចោះតាមដែលអាចធ្វើបានពីនិស្សិត ដែលនេះជាមូលហេតុមួយធ្វើឱ្យកញ្ញាមានសម្ពាធជាច្រើននៅពេលប្រឡង និងស្រាវជ្រាវម្តងៗ។ ត្រង់ចំណុចនេះកញ្ញា ណាណេ បានថ្លែងដូច្នេះថា៖ “ពីដំបូង នាងខ្ញុំគិតថាវាមិនមែនជារឿងងាយស្រួលទេ ក្នុងការប្រឹងធ្វើអ្វីមួយឱ្យល្អឥតខ្ចោះនោះ ព្រោះវាមានសម្ពាធខ្លាំងពេក តែដោយសារនាងខ្ញុំចេះតែខំប្រឹងប្រែងតាមអ្វីដែលជាតម្រូវការរបស់សាស្រ្តាចារ្យទៅ ឃើញថាយូរៗទៅ នាងខ្ញុំក៏អាចសម្របខ្លួនតាមបែបវប្បធម៌ដែលអ្វីៗគឺត្រូវតែល្អឥតខ្ចោះ(perfectionist culture)មួយនេះ។ ឥឡូវនេះ នាងខ្ញុំអាចទម្លាប់ខ្លួនក្នុងការរៀន ឬធ្វើការងារផ្សេងៗគ្រប់យ៉ាងឱ្យល្អឥតខ្ចោះតាមដែលខ្លួនអាចធ្វើទៅបានច្រើនហើយ”។ ម្យ៉ាងទៀត កញ្ញាក៏បានលើកឡើងអំពីផលលំបាកមួយចំនួននៃការប្រើប្រាស់ភាសាបរទេសក្រៅពីភាសាជប៉ុនក្នុងការទំនាក់ទំនងនៅក្នុងសាលាផងដែរ។ កញ្ញា ណាណេ៖ “ដោយសារតែកម្មវិធីសិក្សារបស់នាងខ្ញុំជាភាសាអង់គ្លេសសុទ្ធ ដូចនេះធ្វើឱ្យសមត្ថភាពភាសាជប៉ុនរបស់ខ្ញុំនៅមានកម្រិត។ ខ្ញុំធ្លាប់ជាសមាជិកក្នុងក្លឹបកសិកម្ម(Norinmura) ដែលជាក្លិបធំជាងគេ និងជោគជ័យជាងគេនៅក្នុងសាលា ហើយផលវិបាកធំបំផុតនោះគឺការប្រើប្រាស់ភាសាដើម្បីទំនាក់ទំនងគ្នា។ មានសមាជិកជនជាតិជប៉ុនខ្លះ មិនសូវជាចាប់អារម្មណ៍ក្នុងការសន្ទនាជាមួយនិស្សិតបរទេសជាភាសាអង់គ្លេសឡើយ ដូច្នេះពេលខ្លះវាមានផលវិបាកខ្លាំងក្នុងការពន្យល់ណែនាំ ឬទំនាក់ទំនងជាមួយពួកគាត់ទាំងនោះ”។

កញ្ញា ណាណេ ជានិស្សិតក្រោមអាហាររូបករណ៍ពេញលេញទាំងថ្នាក់បរិញ្ញាប័ត្រ និងថ្នាក់អនុបណ្ឌិត ដូច្នេះអាហារូបករណ៍ទាំងនោះត្រូវបានឧបត្ថម្ភទៅលើថ្លៃសិក្សាទាំងស្រុង និងប្រាក់ឧបត្ថម្ភប្រចាំខែ។ កញ្ញាប្រាប់ថាការចំណាយក្នុងការរស់នៅទីក្រុង Tsukuba គឺមិនថ្លៃនោះទេ បើធៀបនឹងទីក្រុងតូក្យូ។ គួររំលឹកផងដែរថា សាកលវិទ្យាល័យ Tsukuba គឺជាសាកលវិទ្យាល័យធំទី ២ នៃសាកលវិទ្យាល័យទាំងអស់នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន។ ដូច្នេះការធ្វើដំណើរក្នុងបរិវេណសាលា ភាគច្រើនត្រូវពឹងផ្អែកទៅលើការជិះកង់ ព្រោះបរិវេណសាលាគឺធំខ្លាំងណាស់។ ម្យ៉ាងទៀត នៅក្រុង Tsukuba នេះសំបូរភោជនីយដ្ឋាន ប៉ុន្តែមិនមានផ្សារទំនើប និងរោងភាពយន្តច្រើនទេ ដោយសារវាគឺជាក្រុងវិទ្យាសាស្ត្រមួយនៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន។ និយាយជារួម វាជាក្រុងដែលមានស្ថាប័នសិក្សាស្រាវជ្រាវច្រើនជាងកន្លែងកម្សាន្ត។

បច្ចុប្បន្ន កញ្ញា ណាណេ កំពុងរស់នៅក្នុងអន្តេវាសិកដ្ឋាន ជាមួយនិស្សិតជប៉ុន និងបរទេសដទៃ។ ជាទូទៅ និស្សិតសិក្សានៅបរទេស តែងតែប្រឈមជាមួយបញ្ហាលំបាកមួយចំនួនក្នុងការរស់នៅ។ ប៉ុនែ្ត ចំពោះកញ្ញា ណាណេ យល់ថារាល់បញ្ហាតែងតែមានដំណោះស្រាយ។ កញ្ញា ណាណេ៖ “ក្នុងការរស់នៅបរទេសតែម្នាក់ឯងបែបនេះ មានបញ្ហាប្រឈមផ្សេងៗគឺជៀសមិនផុតឡើយ ជាពិសេស និស្សិតបរទេសភាគច្រើនគឺតែងតែជួបបញ្ហា ផ្លូវចិត្តទាក់ទងនឹងការប្រាស្រ័យរស់នៅទូទៅ ក្នុងសង្គមជប៉ុន ប៉ុន្តែនាងខ្ញុំគិតថា នាងខ្ញុំត្រូវតែដោះស្រាយវាដោយខ្លួនឯង ពោលគឺខ្លួនត្រូវចេះទីពឹងខ្លួន ”។ តែទោះជាយ៉ាងណាក្តី ដោយសារតែបញ្ហាជំងឺកូវីត១៩ ធ្វើឱ្យកញ្ញាមិនអាចត្រឡប់ទៅលេងស្រុកកំណើតរបស់ខ្លួនដូចកាលពីមុនៗ នៅក្នុងវិសមកាលរបស់សាលា ដែលធ្វើឱ្យកញ្ញាពិតជាមានការនឹករលឹកដល់ម៉ាក់យាយ ប៉ា ម៉ាក់ និងបងប្រុសរបស់កញ្ញាជាខ្លាំង​។

នៅក្នុងអំឡុងពេលសិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាប័ត្រ កញ្ញា ណាណេ តែងតែចូលរួមក្នុងកម្មវិធីស្ម័គ្រចិត្ត “English Summer School Camp” ដើម្បីដកស្រង់នូវបទពិសោធន៍ថ្មីៗ។ កម្មវិធីនេះគឺធ្វើឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំនារដូវក្តៅ ដោយតម្រូវឱ្យនិស្សិតបរទេសធ្វើការចែករំលែកវប្បធម៌របស់ខ្លួន តាមរយៈសកម្មភាពខាងក្រៅ(outdoor activities) ជាមួយក្រុមសិស្សវិទ្យាល័យជប៉ុនរយៈពេលបីថ្ងៃក្នុងអំឡុងពេលបោះជម្រុំនៅលើភ្នំ ក្នុងគោលបំណងជួយពួកគេឱ្យទទួលបានបទពិសោធន៍ខ្លះក្នុងការប្រើប្រាស់ភាសាអង់គ្លេសនៅក្នុងស្ថានភាពជាក់ស្តែង និងពង្រឹងសមត្ថភាពនៃការស្តាប់ និងការនិយាយភាសាអង់គ្លេស។ តាមរយៈកម្មវិធីនេះ កញ្ញា មិនត្រឹមតែមានឱកាសទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ជាភាសាអង់គ្លេស ទៅកាន់សិស្សវិទ្យាល័យជប៉ុននោះទេ តែកញ្ញាក៏បានជួប និងស្គាល់មិត្តភក្តិជាច្រើនមកពីជុំវិញពិភពលោកផងដែរ។ លើសពីនេះទៀត កញ្ញា ក៏ធ្លាប់ធ្វើជា សិក្ខាកាមហាត់ការ (Internship Trainee) នៅក្នុងក្រុមហ៊ុនកសិកម្មលក្ខណ:គ្រួសារមួយនៅប្រទេសជប៉ុនផងដែរ។ តាមរយៈកម្មវិធីនេះ កញ្ញាបានស្វែងយល់ជាក់ស្តែងបន្ថែមពីរបៀបដាំដុះ ការថែទាំ ការប្រមូលផលដំណាំ រួមទាំងការកែច្នៃវេចខ្ចប់នូវទិន្នផលសម្រេចសម្រាប់នាំចូលទៅទីផ្សារជាដើម ។

យ៉ាងណាមិញ បច្ចុប្បន្ន សម្រាប់ថ្នាក់អនុបណ្ឌិតនេះ កញ្ញាបានចាប់ផ្តើមធ្វើការងារក្រៅម៉ោងជាជំនួយការគ្រូបង្រៀន(Teaching Assistant) និង ជំនួយការស្រាវជ្រាវ(Research Assistant)។ កញ្ញា បានថ្លែងប្រាប់ពីការងារក្រៅម៉ោងសិក្សាបច្ចុប្បន្នរបស់ខ្លួនដូចនេះថា៖ “ក្នុងនាមជាជំនួយការគ្រូបង្រៀន (TA) ការទទួលខុសត្រូវរបស់នាងខ្ញុំ គឺជួយសាស្រ្តាចារ្យរបស់នាងខ្ញុំក្នុងការរៀបចំមេរៀន រៀបចំបទបង្ហាញសម្រាប់ការបង្រៀន ចែកចាយឯកសារដល់និស្សិត ជួយសាស្រ្តាចារ្យបង្កើតផែនការវគ្គសិក្សា ដាក់ពិន្ទុកិច្ចការសាលា និងដឹកនាំការពិភាក្សាជាក្រុមរបស់និស្សិតជាដើម។ ចំណែកឯ តួនាទីជាជំនួយការស្រាវជ្រាវ (RA) វិញ គឺប្រមូលវិភាគទិន្នន័យ សង្ខេបលទ្ធផលនៃការស្រាវជ្រាវ រៀបចំអត្ថបទរបាយការណ៍ និងបទបង្ហាញផ្សេងៗដែលទាក់ទិននឹងការស្រាវជ្រាវ។ ការងារទាំងនេះ បានផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍  និងបទពិសោធន៍ដល់រូបនាងខ្ញុំឱ្យបានយល់ដឹងពីជំនាញបង្រៀន និងបានជួយពង្រឹងចំណេះដឹងរបស់នាងខ្ញុំបន្ថែម ព្រមទាំងទទួលបានប្រាក់ខែបន្តិចបន្តួចពីការងារទាំងនេះផងដែរ”។

កញ្ញា ណាណេ សង្កេតឃើញថា ជាទូទៅ ជនជាតិជប៉ុនឱ្យតម្លៃ ឬឱ្យអទិភាពទៅលើការគោរពអ្នកដទៃ ភាពសុខដុម និងសន្តិភាព រួមទាំងការប្រាស្រ័យទាក់ទងល្អ ដែលព្យាយាមជៀសវាងពីការទាស់ទែងមានជម្លោះ​។ កញ្ញា៖  ““ជនជាតិជប៉ុនឆ្លាតវៃ ឧស្សាហ៍ព្យាយាម រួសរាយរាក់ទាក់ សុភាពរាបសារ មានអធ្យាស្រ័យច្រើន និងគោរពពេលវេលាណាស់។ ម្យ៉ាងទៀត ពួកគាត់ឱ្យចូលចិត្តប្រើពាក្យថា៖ “Gambatte” និង “Gambarou” ដែលមានន័យថា៖ “ព្យាយាមឡើង” និង “ព្យាយាមទាំងអស់គ្នា”។ ពាក្យទាំងនេះ គេនិយមប្រើដើម្បីលើកទឹកចិត្តដល់មិត្តភក្តិ គ្រួសារ និងអ្នកដទៃជាដើម””។ កញ្ញាក៏សង្កេតឃើញថា ជនជាតិជប៉ុនភាគច្រើន ជាពិសេស សាស្រ្តាចារ្យមួយចំនួន មានការអត់់ធ្មត់តិចតួចណាស់ចំពោះមនុស្សដែលខ្ជិល និងអ្នកដែលមិនព្យាយាមធ្វើអ្វីមួយឱ្យអស់ពីសមត្ថភាពរបស់ខ្លួន។

នាពេលអនាគត កញ្ញា ណាណេ មានបំណងចង់បម្រើការនៅក្នុងវិស័យសេដ្ឋកិច្ចកសិកម្ម/ពាណិជ្ជកម្ម និងអភិវឌ្ឍជនបទនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ តាមរយៈការងារនោះ កញ្ញា រំពឹងថានឹងអាចប្រើចំណេះដឹងរបស់ខ្លួន ចូលរួមអភិវឌ្ឍវិស័យកសិកម្មនៅកម្ពុជា ហើយអាចផ្សព្វផ្សាយចំណេះដឹងអំពីភាពជឿនលឿន និងកសិកម្មទំនើបរបស់ប្រទេសជប៉ុន ទៅដល់និស្សិត កសិករខ្មែរ និងចង់ឃើញផលិតផលកសិកម្មរបស់ខ្មែរ អាចនាំចេញទៅទីផ្សារបរទេសដោយសុវត្ថិភាព និងគ្មានរបាំង៕

សម្រាប់ពត៌មានបន្ថែម

【NyoNyum Khmer No. 48】

អំពីប្រវត្តិកម្ពុជាក្នុងព្រឹត្តិការណ៍អូឡាំពិក

Read More

ចំណាប់អារម្មណ៍របស់កីឡាករ កីឡាការិនី នៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍អូឡាំពិកតូក្យូ២០២០ កីឡាករ ហែម ប៉ុច

Read More

ចំណាប់អារម្មណ៍របស់កីឡាករ​ កីឡាការិនី នៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍អូឡាំពិកតូក្យូ​២០២០ កីឡាការិនី ឃឺន ប៊ុនពេជ្រមរកត

Read More

ចំណាប់អារម្មណ៍របស់កីឡាករ កីឡាការិនី នៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍អូឡាំពិកតូក្យូ២០២០ កីឡាករអត្តពលកម្ម ប៉ែន​ សុខគង់

Read More

ចំណាប់អារម្មណ៍របស់កីឡាករ កីឡាការិនី នៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍អូឡាំពិកតូក្យូ២០២០ កីឡាករ វ៉ាន់ វ៉ុន

Read More

ការជួយជ្រោមជ្រែងអត្តពលិកខ្មែរក្នុងព្រឹត្តិការណ៍អូឡាំពិក និងប៉ារ៉ាឡាំពិកតូក្យូ២០២០

Read More

ជម្រើសសិក្សានៅប្រទេសជប៉ុន និងការចូលរួមអភិវឌ្ឍវិស័យកសិកម្មនៅកម្ពុជា

Read More

កិច្ចសម្ភាសន៍ជាមួយលេខាធិការប្រតិបត្តិនៃគណៈកម្មាធិការអូឡាំពិក ឯកឧត្តម វ៉ាត់ ចំរើន

Read More

សិល្បករខ្មែរក្នុងពិភពរបាំសហសម័យ

Read More

ជម្រើសសិក្សានៅប្រទេសជប៉ុន និងការចូលរួមអភិវឌ្ឍវិស័យកសិកម្មនៅកម្ពុជា

Read More