ចង្រិតលីងជាអាហារសម្រន់ដ៏ពេញនិយមមួយនៅកម្ពុជា។ បច្ចុប្បន្ន ចង្រិតលីងដែលជាប្រភពប្រូតេអ៊ីនដ៏មានតម្លៃមួយដែរនោះ កំពុងទទួលបាននូវការចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងពីក្រៅប្រទេសផងដែរ។ យើងបានសម្ភាសយុវជនជប៉ុនម្នាក់ដែលចិញ្ចឹម និងកែច្នៃចង្រិតនៅកម្ពុជា ដើម្បីបញ្ជូនទៅលក់ក្នុងទីផ្សារប្រទេសជប៉ុន និងជុំវិញពិភពលោក។

Q： តើអាចប្រាប់យើងខ្ញុំត្រួសៗអំពីសកម្មភាពការងារបច្ចុប្បន្នរបស់ លោកបានទេ?
យើងកំពុងធ្វើការចិញ្ចឹមសត្វចង្រិត និងធ្វើការកែច្នៃជាអាហារប្រូតេអ៊ីនថ្មីមួយសម្រាប់ទីផ្សារ ដោយយកប្រទេសកម្ពុជាមូលដ្ឋាន។ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ជាទូទៅ គេប្រើពន្លឺភ្លើងពណ៌ខៀវ ដើម្បីចាប់ចង្រិត ដែលធ្វើឡើងនៅភាគខាងជើងខេត្តសៀមរាបជាដើម ប៉ុន្តែយើងខ្ញុំពុំប្រើវិធីបែបធម្មជាតិនេះទេ គឺយើងធ្វើការចិញ្ចឹមវា។ យើងចិញ្ចឹមវាតាំងពីញាស់ពីពងដំបូង
ហើយចិញ្ចឹមរហូតដល់ធំ។ នេះជាឆ្នាំទី ២ ហើយ។ ខុសពីសត្វល្អិតដទៃ សត្វចង្រិតគឺជាប្រភេទសត្វល្អិតដែល “ញាស់ពីពង” (សត្វល្អិតមួយចំនួនញាស់ពីពងប្រែជាដង្កូវសិន)។ នេះជាមូលហេតុដែលធ្វើអោយយើងងាយស្រួលក្នុងការចិញ្ចឹមសត្វចង្រិត។
ដោយវាជាការចិញ្ចឹមតាមបែបសិប្បនិម្មិត ដូចនេះយើងត្រូវធ្វើការស្រាវជ្រាវបណ្តើ ដើម្បីធ្វើការចិញ្ចឹម។ យើងកំពុងធ្វើការចិញ្ចឹមសត្វចង្រិតរាប់រយម៉ឺនក្បាល។ តាមពិតទៅ ខ្ញុំបានសិក្សាស្រាវជ្រាវអំពីសត្វចង្រិត នៅប្រទេសជប៉ុនផងដែរ ហើយឥឡូវនេះវាជាឆ្នាំទី ៥ របស់ខ្ញុំហើយ។ ខ្ញុំក៏ធ្លាប់ចិញ្ចឹមសត្វចង្រិតនៅផ្ទះរបស់ខ្ញុំនៅទីក្រុងតូក្យូ កាលនៅជាសិស្សផងដែរ។ ប៉ុន្តែដោយសារនៅផ្ទះ ខ្ញុំអាចចិញ្ចឹមបានចំនួនមានកំណត់គឺត្រឹមតែ ១០០០ក្បាលប៉ុណ្ណោះ (សើច) ។

Q： ហេតុអ្វីបានជាលោកចាប់អារម្មណ៍នឹងសត្វចង្រិត?
កាលខ្ញុំរៀននៅមហាវិទ្យាល័យពាណិជ្ជកម្ម នៃសាកលវិទ្យាល័យវ៉ាសេដា ខ្ញុំបានចូលរួមក្នុងក្លឹបនិស្សិតមួយដែលធ្វើការពិភាក្សាអំពីបញ្ហាអន្តរជាតិមួយចំនួន (បញ្ហាបរិស្ថានភពផែនដី និងបញ្ហាក្រីក្រជាដើម) យកគម្រូតាមអង្គការសហប្រជាជាតិ។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំបានចាប់អារម្មណ៍អំពី “សត្វល្អិត” ក្នុងអំឡុងពេលនៃការពិភាក្សាស្តីពីបញ្ហាដោះស្រាយបញ្ហាស្បៀងអាហារ ស្របពេលដែលចំនួនប្រជាជនពិភពលោកកើនឡើងថាតើយើងត្រូវដឹកជញ្ជូនស្បៀងអាហារយ៉ាងដូចម្តេចនោះ។ ក្រោយមក ខ្ញុំបានសាកល្បងញុំាសត្វល្អិតផ្សេងៗ ហើយពិនិត្យមើលថាតើវាឆ្ងាញ់ មានជីវជាតិ ឬអាចចិញ្ចឹមវាបានឬទេជាដើម។ ជាឧទាហរណ៍
ដង្កូវនាងមានរស់នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន ប៉ុន្តែដង្កូវនាងពុំមានរសជាតិឆ្ងាញ់ទេ។ វាមានជីវជាតិក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែវាមិនឆ្ងាញ់សម្រាប់ញុំាទេ។
ទីបំផុត យើងបានសន្និដ្ឋានថាតំរូវការក្នុងការដាំដើមនាង មិនត្រូវបានផ្សាភ្ជាប់ទៅនឹងការអភិវឌ្ឍមួយដែលនាំអោយមាននិរន្តរភាពនោះទេ។សត្វកន្លាតក៏ងាយស្រួលក្នុងការបង្កាត់ពូជ និងចិញ្ចឹមផងដែរ ប៉ុន្តែបើគិតពីបរិស្ថាន និងអនាម័យវិញ វាមិនសមរម្យសម្រាប់មនុស្សទូទៅនោះឡើយ ហើយខ្ញុំក៏មិនអាចចិញ្ចឹមវានៅផ្ទះបានទៀត (សើច) ។ បន្ទាប់ពីពិចារណាផ្សេងៗរួចមក ខ្ញុំក៏បានរកឃើញសត្វចង្រិតនេះទៅ។ ដោយសារចង្រិតជាសត្វស៊ីចំណីអាហារផ្សេងៗមិនរើសមុខដូចជា៖ សាច់ បន្លែ/ស្មៅ និងបាយកកជាដើម។ ហើយវាក៏ងាយស្រួលខ្លាំងក្នុងការបង្កាត់ពូជដែរ។ គេអាចចិញ្ចឹមចង្រិតបានដោយកាកសំណល់សេស
សល់ពីកសិផល។ ទាំងនេះជាចំនុចវិជ្ជមានដែលខ្ញុំបានដឹង។

Q： មូលហេតុអ្វីដែលនាំអោយលោកសម្រេចចិត្តមកប្រទេសកម្ពុជា?
ខ្ញុំបានមកដល់ប្រទេសកម្ពុជាជាលើកដំបូងនៅឆ្នាំ២០១៨។ ខ្ញុំចង់ចិញ្ចឹមចង្រិតនៅក្នុងវាលដ៏ធំមួយ។ ត្រូវចិញ្ចឹមវាជាកម្រិតរាប់ម៉ឺនក្បាលឡើងទៅ។ ដូច្នេះខ្ញុំបានជួលផ្ទះទំនេរមួយនៅប្រទេសជប៉ុន ដើម្បីធ្វើការសាកល្បងចិញ្ចឹមវា ប៉ុន្តែដោយសារជប៉ុនមានអាកាសធាតុត្រជាក់ខ្លាំង ដូច្នេះយើងត្រូវចំណាយច្រើនលើការបំពាក់ម៉ាស៊ីនកំដៅ ព្រោះសត្វចង្រិតត្រូវការរស់នៅក្នុកន្លែងកក់ក្តៅ ហើយឃើញថាវាពុំបានផ្តល់ផលសមស្របមកវិញឡើយ។ ពេលនោះ ខ្ញុំមានបំណងចង់ទៅចិញ្ចឹមនៅខេត្ត អូគីណាវ៉ាផងដែរ តែទីបំផុត ខ្ញុំបានរកឃើញប្រទេសនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ដែលសាកសមបំផុតសម្រាប់ការងារនេះ។ ទាំងបរិស្ថានរស់នៅ ការបង្កាត់ពូជគឺសាកសមបំផុត។ ម្យ៉ាងទៀត ប្រជាជននៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ក៏មានប្រវត្តិសាស្ត្រ និងវប្បធម៌បរិភោគសត្វល្អិតផ្សេងៗផងដែរ។ ដូច្នេះវាពិតជាសាកសមសម្រាប់ការចិញ្ចឹមជាលក្ខណៈទ្រង់ទ្រាយធំនៅទីនេះ។ ខ្ញុំក៏បានទៅប្រទេសថៃ ឡាវនិងវៀតណាមផងដែរ ប៉ុន្តែកត្តានាំអោយខ្ញុំសម្រេចចិត្តមកប្រទេសកម្ពុជាគឺដោយសារនៅទីនេះ វប្បធម៌នៃការបរិភោគសត្វចង្រិតបានចាក់ឫសជ្រៅនៅក្នុងចំណោមអ្នកទីក្រុងជាច្រើន។
នៅប្រទេសថៃ និងឡាវគឺពិបាករកកន្លែងលក់ចង្រិតនៅក្នុងទីក្រុងណាស់។ ហើយកាលនោះ ខ្ញុំបានឮថានឹងមានអង្គការ NGO អន្តរជាតិមួយដែលមានមូលដ្ឋាននៅប្រទេសកម្ពុជា (DanChurchAid ទីស្នាក់ការកណ្តាលនៅប្រទេសដាណឺម៉ាក) ធ្វើគំរោងចំណីអាហារពីសត្វល្អិត ដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍ជនបទ ដែលត្រូវគ្នានឹងចំណេះដឹងរបស់ខ្ញុំអំពីសត្វចង្រិតនេះ។ ឥឡូវ យើងខ្ញុំកំពុងបន្តធ្វើកាងាររួមគ្នាជាមួយអង្គការនេះរហូតមក។

Q： តើលោកអាចប្រាប់អំពីការងាររួមជាមួយអង្គការនេះបានទេ?
បច្ចុប្បន្ននៅក្នុងភូមិមួយក្នុងខេត្តតាកែវ មានកសិករប្រមាណ ៥០ គ្រួសារកំពុងចូលរួមជាមួយយើង។ យើងស្នើសុំឱ្យកសិករចិញ្ចឹមពងចង្រិត ហើយទិញវានៅពេលពងទាំងនោះញាស់ បន្ទាប់មកយើងចិញ្ចឹមបន្តសម្រាប់ធ្វើការកែច្នៃ។ វាជាការងារមួយសម្រាប់កសិករ ជាពិសេសស្ត្រី ដើម្បីរកប្រាក់ចំណូលបន្ថែម។ មានអ្នកធ្វើការចិញ្ចឹមបានល្អ និងអ្នកខ្លះពុំសូវបានល្អ ក៏ប៉ុន្តែជាទូទៅ ខ្ញុំសង្គេតឃើញថាកសិករដែលចិញ្ចឹមជាស្ត្រីធ្វើបានល្អច្រើន។ មានគ្រួសារកសិករតូចម្នាក់អាចចិញ្ចឹមបាន ៦០ គីឡូក្រាម
(១ គីឡូក្រាម = ប្រហែល ២០០០ ក្បាល) ក្នុងមួយគ្រួសារ។ យើងខ្ញុំទិញចង្រិតទាំងអស់ដែលពួកគាត់បានចិញ្ចឹម។ វាចំណាយពេល ៤៥ ថ្ងៃដើម្បីប្រែពីកូនចង្រិតទៅជាចង្រិតពេញវ័យ ដូច្នេះយើងឱ្យពួកគាត់ចិញ្ចឹមចង្រិតទាំងនោះជាបន្តបន្ទាប់។ ខ្ញុំធ្លាប់ទៅមើលកន្លែងចិញ្ចឹមទាំងនោះប្រហែលមួយដងក្នុងមួយខែ តែបច្ចុប្បន្ននេះ មានឈ្មួញកណ្តាលជាអ្នកចាំប្រមូលទិញ។

Q： តើអ្វីជាផលលំបាកនៅពេលបច្ចុប្បន្ននេះ?
គឺចំណុចមិនមានលក្ខណៈជាប្រព័ន្ធ។ យើងមិនទាន់បានឈានដល់ចំនុចដែលអ្នកណាក៏អាចធ្វើទៅដូចគ្នាបាននៅឡើយទេ។ ដូច្នេះការស្រាវជ្រាវបន្ថែមគឺចាំបាច់ដើម្បីធ្វើឱ្យផលិតកម្មមានលក្ខណៈស្តង់ដារ។ ឧទាហរណ៍ ដូចគ្នានឹងពូជចង្រិតដែរ ទោះបីវាជាអាហារអ្វីក៏វាអាចស៊ី បានក៏ពិតមែន តែយើងត្រូវសិក្សាស្រាវជ្រាវថាតើប្រភេទអាហារណាដែលល្អសម្រាប់ការលូតលាស់របស់ចង្រិតនោះជាងគេ ហើយបរិស្ថានប្រភេទណាដែលចង្រិតងាយស្រួលក្នុងការធំលូតលាស់ជាងជាដើម។ ចំពោះផ្នែកនេះ គេកំពុងធ្វើការស្រាវជ្រាវនៅឯសាកលវិទ្យាល័យជប៉ុន។

Q： តើទីផ្សារបច្ចុប្បន្នគឺជាកន្លែងដូចម្តេចដែរ?
នៅប្រទេសជប៉ុន បច្ចុប្បន្ន កំពុងធ្វើការកែច្នៃ ផលិត និងលក់ផលិតផលអាហារសត្វចិញ្ចឹម ដែលផលិតពីម្សៅចង្រិត។ យើងធ្វើការកែច្នៃចង្រិតកិនជាម្សៅនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ហើយនាំចេញជាផ្លូវការជាគ្រឿងផ្សំចំណីអាហារ ពីប្រទេសកម្ពុជាទៅជប៉ុន។
នៅប្រទេសជប៉ុនអាហារផលិតពីសត្វល្អិត កំពុងទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំង ហើយក៏មានព័ត៌មានដែលថាគេនឹងប្រើសត្វចង្រិតជាគ្រឿងផ្សំសម្រាប់មនុស្សបរិភោគ តាមរយៈការផលិតជាទឹកស៊ីអុីវចង្រិតដោយក្រុមហ៊ុនផលិតទឹកស៊ីអុីវនៅក្រុងហ៊ីតាស៊ី នៃខេត្តអ័យតាក្នុងប្រទេសជប៉ុនផងដែរ។ ដោយសារទាំងសណ្តែកសៀងនិងចង្រិត គឺមានសារធាតុប្រូតេអីុន ដូច្នេះពួកវាអាចនឹងត្រូវបានយកទៅធ្វើជាទឹកស៊ីអុីវ ហើយប្រើប្រាស់ជាគ្រឿងផ្សំ និងទឹកម៉ីសូបានផងដែរ។
យើងក៏កំពុងស្វែងរកទីផ្សារនៅកម្ពុជាផងដែរ។ ដោយសារប្រជាជនខ្មែរមានទម្លាប់បរិភោគសត្វចង្រិត ហើយវាជាអាហារពេញនិយមរួចស្រេចក្នុងទីផ្សារហើយនោះ ដូច្នេះវាអាចនឹងងាយស្រួលលក់នៅកម្ពុជាជាងនៅទីផ្សារក្នុងប្រទេសជប៉ុន។
បច្ចុប្បន្ននេះយើងក៏កំពុងផលិតអាហារសម្រន់ធ្វើពីចង្រិតផងដែរ។ យើងបានចាប់ផ្តើមសាកល្បងដាក់លក់នៅលើទំព័រហ្វេសប៊ុកក្រោមឈ្មោះថា “Angkor Cricket” ។ ចង្រិតលីងលក់តាមដងផ្លូវក៏មានរសជាតិឆ្ងាញ់ដែរ ប៉ុន្តែអាស្រ័យលើគុណភាពប្រេងឆាដែលប្រើ អាចនាំអោយសារធាតុបំប៉នធ្លាក់ចុះបានដែរ។ ដោយមានកំណើនអ្នកគិតគូពីបញ្ហាសុខភាពកើនឡើងជាពិសេសក្នុងប្រទេសកម្ពុជា យើងកំពុងកែច្នៃផលិតផលអាហារធ្វើពីចង្រិតដែលមានគុណភាពសម្រាប់អ្នកទាំងនោះ។ មាន
ជនជាតិជប៉ុនខ្លះនៅខ្លាចរូបរាងរបស់សត្វចង្រិតនៅឡើយ ប៉ុន្តែខ្ញុំសូមណែនាំនូវអាហារសម្រន់ចង្រិតដែលអាចបរិភោគជាគ្រឿងក្លែមជាមួយស្រាបានយ៉ាងឈ្ងុយឆ្ងាញ់។

Q： តើអ្វីទៅជាទស្សនវិស័យ និងបេសកកម្មទៅថ្ងៃមុខទៀតរបស់លោក?
ការចិញ្ចឹមចង្រិត គឺមិនសម្រាប់តែជាចំណីអាហារប៉ុណ្ណោះទេ តាមទស្សនៈខ្ញុំ យើងអាចបង្កើតប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីថ្មីជាមួយវាបាន។ ខ្ញុំគិតថាយើងអាចបង្កើតប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីថ្មី បែបសិប្បនិមិត្តតាមរយៈសត្វចង្រិត។ គឺបានន័យថា វាជាអាជីវកម្មដែលផ្លាស់ប្តូនូវ ធនធាន ការអប់រំ ការរស់នៅ រហូតដល់វប្បធម៌របស់មនុស្សបាន។
បើនិយាយពីផលប៉ះពាល់បរិស្ថានវិញ យើងអាចធ្វើការបង្កើតនូវសង្គមមួយដែលក្នុងនោះសត្វ មនុស្ស និងធនធានត្រូវបានផ្តល់អោយគ្នាទៅវិញទៅមកដោយសារសត្វចង្រិត។ ដើម្បីអោយងាយយល់ ឧទាហរណ៍ បើសិនជាយើងដាំដំឡូង នឹងបន្សល់នូវស្លឹកដំឡូងជាកាកសំណល់កសិផល បន្ទាប់ពីយកមើមដំឡូងនោះរួច។ ក៏ប៉ុន្តែយើងអាចប្រើស្លឹកដំឡូងធ្វើជាអាហារសម្រាប់សត្វចង្រិត។ ពោលគឺសត្វចង្រិតនឹងក្លាយជាកន្លែងសម្អាតកាកសំណល់បែបនោះ។ ម្យ៉ាងទៀត លាមកសត្វចង្រិតក៏អាចប្រើប្រាស់ជាជីសរីរាង្គសម្រាប់វិស័យកសិកម្មបានផងដែរ។
ទាក់ទងនឹងការកាត់បន្ថយថាមពលវិញ ឧទាហរណ៍ សាច់គោដែលមានប្រូតេអីុនសត្វដូចគ្នា ប៉ុន្តែការចិញ្ចឹមសត្វគោត្រូវការប្រើប្រាស់នូវថាមពល (ដូចជាទៅលើ៖ ចំណី ទឹក និងទីវាល) ។ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងការចិញ្ចឹមសត្វចង្រិតវិញ វាមានការចិញ្ចឹមងាយស្រួល និងមានប្រសិទ្ធភាព ព្រមទាំងល្អចំពោះបរិស្ថានផងដែរ។ បើនិយាយពីបញ្ហាស្បៀងអាហារវិញ ខ្ញុំគិតថាវានឹងក្លាយជាវិធីសាស្រ្តថ្មីមួយសម្រាប់ដោះស្រាយបញ្ហាស្បៀងអាហារព្រោះវាជា “ស្បៀងអាហារដែលនរណាម្នាក់ក៏អាចធ្វើបាន គ្រប់ពេល និងគ្រប់ទីកន្លែង”។
វាក៏នឹងនាំឱ្យមានឥទ្ធពលលើផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចផងដែរ។ នៅក្នុងប្រទេសថៃរដ្ឋាភិបាលកំពុងផ្សព្វផ្សាយការចិញ្ចឹមសត្វចង្រិតនៅតាមទីជនបទ ហើយក៏មានរោងចក្រនិងក្រុមហ៊ុនអាជីវកម្មចង្រិតផងដែរ។ នៅទ្វីបអឺរ៉ុបនិងសហរដ្ឋអាមេរិកវិញ មានហាងបាបំរើអាហារចម្អិនពីសត្វចង្រិត និងសូកូឡាចង្រិតជាដើម ដែលចាប់ផ្តើមដាក់លក់ និងចែកចាយនៅលើទីផ្សារ ហើយសត្វចង្រិតពីប្រទេសថៃកំពុងត្រូវបាននាំចេញជាវត្ថុធាតុដើម។ ខ្ញុំគិតថាវានឹងក្លាយជាឱកាសអាជីវកម្មដ៏ធំមួយ។
តាមរយៈគំនិតផ្តួចផ្តើមដែលយើងកំពុងធ្វើបច្ចុប្បន្នដោយយក “ការស្រាវជ្រាវនៅជប៉ុន + ផលិតកម្មនៅកម្ពុជា” នេះ យើងនឹងខិតខំប្រឹងប្រែងផលិតអោយបាននូវអាហារចង្រិតដែលមានគុណភាពទទួលស្គាល់ជាទូទៅនៅលើពិភពលោក។ នេះគឺជាក្តីសុបិន្តធំរបស់ខ្ញុំ៕

កើតនៅឆ្នាំ១៩៩៣ នៅទីក្រុងហ៊ីតាស៊ីខេត្តអ័យតា។ បញ្ចប់ការសិក្សាពីមហាវិទ្យាល័យពាណិជ្ជកម្មនៃសាកលវិទ្យាល័យវ៉ា
សេដាជំនាញវិទ្យាសាស្ត្រនិងវិស្វកម្មជាន់ខ្ពស់ផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រនិងវិស្វកម្មសិក្សា ៥ឆ្នាំ និងថ្នាក់បណ្ឌិត ៣ឆ្នាំ។ បង្កើតក្រុមហ៊ុន
ECOLOGGIE ក្នុងឆ្នាំ២០១៧ ។ ធ្វើការស្រាវជ្រាវលើការប្រើប្រាស់សត្វចង្រិត នៅមន្ទីរពិសោធន៍វិទ្យាសាស្ត្រជីវសាស្រ្តនៃ
សាកលវិទ្យាល័យវ៉ាសេដា។ បច្ចុប្បន្នរស់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ ត្រូវបានជ្រើសរើសសម្រាប់ទស្សនាវដ្តី Forbes 30 Under 30 Japan (២០១៩) និងទទួលបានពានរង្វាន់ជាច្រើនដូចជា ពានរង្វាន់រដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងអប់រំវប្បធម៌កីឡាវិទ្យាសាស្ត្រ និងបច្ចេកវិទ្យាឆ្នាំ២០១៦ ។ តាមរយៈក្រុមហ៊ុន ECOLOGGIE និងផ្អែកលើលទ្ធផលនៃការស្រាវជ្រាវនៅសាកលវិទ្យាល័យវ៉ាសេដា ដោយមានប្រទេសកម្ពុជាជាមូលដ្ឋានផលិតកម្ម បច្ចុប្បន្នកំពុងធ្វើការកែច្នៃ ផលិត និងដាក់លក់នូវចំណីអាហារផលិតពីសត្វចង្រិត។ បានទទួលពានរង្វាន់ជាច្រើនដូចជាពានរង្វាន់ខ្ពស់បំផុតនៅក្នុងការប្រកួតប្រជែងអាជីវកម្ម 「Tokyo Startup Gateway」 (ឆ្នាំ ២០១៦) ឧបត្ថម្ភដោយរដ្ឋាភិបាលទីក្រុងតូក្យូជាដើម។

សម្រាប់ពត៌មានបន្ថែម ៖

【NyoNyum Khmer No. 43】

(ភាសាខ្មែរ) ជិះកង់កម្សាន្តក្នុងក្រុងសៀមរាបជាមួយបុគ្គលិកញញឹម

Read More

(ភាសាខ្មែរ) ជិះទោងកម្សាន្ត និងមើលសិល្បៈសម្តែងសៀក

Read More

(ភាសាខ្មែរ) ដំណើរកម្សាន្តណែនាំដោយមគ្គុទ្ទេសក៍ទេសចរ

Read More

(ភាសាខ្មែរ) ហាងអាហារពិសេសៗ

Read More

(ភាសាខ្មែរ) ការស្នាក់នៅពិសេស

Read More

(ភាសាខ្មែរ) តើមានអ្វីថ្មី?

Read More

(ភាសាខ្មែរ) សេចក្តីរាយការពីប្រទេសជប៉ុន

Read More

(ភាសាខ្មែរ) ចង្រិតខ្មែរក្នុងទីផ្សារប្រទេសជប៉ុន

Read More

(ភាសាខ្មែរ) ការស្វែងយល់ពីជ្រុងមួយអំពី “វប្បធម៌” ជប៉ុន – កម្ពុជា! ～ការផ្សព្វផ្សាយអំពីកិច្ចសហប្រតិបត្តិការរវាងមូលនិធិជប៉ុន×ញញឹមខ្មែរ～

Read More