(ភាសាខ្មែរ) ការដើរមើលទេសចរណ៍ដើម្បីរៀបចំថ្នាក់ភាសាជប៉ុន! (តពីលេខមុន)

TOP › Column › Bong Yuki Essay › (ភាសាខ្មែរ) ការដើរមើលទេសចរណ៍ដើម្បីរៀបចំថ្នាក់ភាសាជប៉ុន! (តពីលេខមុន)

2019.10.04

Bong Yuki Essay

នៅក្នុងការរស់នៅប្រទេសគេយូរៗទៅ យើងអាចដឹងពីសង្គមនោះកាន់តែជ្រៅ។ មានរឿងរ៉ាវខ្លះគួរឱ្យអស់សំណើច និងរឿងខ្លះកំសត់ជូរចត់។ ខាងក្រោមនេះ គឺជាការសាកល្បងរៀបរាប់ពីអ្វីដែល “បងយូគី” បានមើលឃើញនៅក្នុងសង្គមខ្មែរ។

ក្រុមទេសចរណ៍យើង បានបន្តដំណើរទៅមុខក្នុង ប្រាសាទអង្គរវត្ត រហូតជិតដល់កំពូលប្រាសាទ។ ខ្ញុំបាន ងាកមើលខាងលើ ហើយឃើញពីភាពប៉ិនប្រសប់នៃស្ថាបត្យកម្ម របស់បុព្វបុរសខ្មែរ។ សម័យកាលនោះគ្មានគ្រឿងចក្រ គ្រឿង យន្ត ម៉ាស៊ីនសន្ទូចសម្រាប់លើកដុំថ្មទម្ងន់ធ្ងន់នោះទេ តែម៉េចក៏ ពួកគេអាចលើកដាក់ថ្មទាំងឡាយនោះ រហូតដល់កំពូលដែល មានកំពស់៦០ម៉ែត្រពីដីដូច្នោះបាន?

ខ្ញុំក៏ឃើញនៅកំពូល ប្រាសាទនោះ គេដាក់ដំបូលឈើសម្រាប់ការងារជួសជុល។ មើលទៅការជួសជុលរបស់គេនោះពិតជាការងារដ៏លំបាកណាស់ សូម្បីតែសម័យកាលដែលមានគ្រឿងម៉ាស៊ីនទំនើបគ្រប់គ្រាន់ ក៏លំបាកយ៉ាងនោះទៅហើយ ចុះសម័យកាលដែលសាងសង់ប្រាសាទនោះវិញ ឆ្លងកាត់ការលំបាកក្នុងកម្រិតណា? គិតដូច្នោះបណ្តើរ ខ្ញុំក៏ឡើងកាំជណ្តើរ ដែលធ្វើពីថ្មខ្សាច់យ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន ហើយ ទីបញ្ចប់ខ្ញុំក៏បានមកដល់កំពូល ប្រាសាទ។

ទេសភាពដើលមើលឃើញពីកំពូលប្រាសាទនោះ ពិតជាស្អាតមែន។ ព្រះអាទិត្យរៀបអស្តង្គត ដែលនាំអោយផ្ទៃ មេឃឡើងក្រហមហើយព្រៃព្រឹក្សានៅជុំវិញនោះក៏ប្រែពណ៌។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ ហាក់ដូចជាឋិតនៅឋានព្រះអាទិទេព។ សូមអោយពួកយើង អង្គុយទស្សនានូវឆាកធម្មជាតិដែលគួរអោយគយគន់នេះអោយបានឆ្អែតសិន ហើយពួកយើងនឹងនាំគ្នាចុះពីប្រាសាទដើម្បីឆ្ពោះទៅ ឋានមនុស្សវិញ។

ក្រុមយើងក៏បានទទួលទានអាហារល្ងាចជាម្ហូបខ្មែរនៅភោជនីយដ្ឋានមួយនៅក្នុងក្រុងសៀមរាប។ ក្នុងពេលញុំាបាយ នាងខ្ញុំក៏ព្យាយាមកត់ត្រាពាក្យពេចន៍ ដែលភ្ញៀវទេសចរណ៍ប្រើ ជាមួយអ្នកបម្រើក៏ដូចជាមគ្គុទេសទេសចរណ៍ ដើម្បីរៀបចំ មេរៀន។ នៅភោជនីយដ្ឋាននោះមានកម្មវិធីសម្តែងរបាំអប្សរា មគ្គុទេសទេសចរណ៍ក៏ជួយពន្យល់ពីអត្ថន័យនៃរបាំនីមួយៗ។ ខ្ញុំក៏ទស្សនាកម្សាន្តនូវរបាំផង ខិតខំកត់ត្រាអ្វីដែលមគ្គុទេសទេសចរណ៍បានពន្យល់ផង ដោយសាររឿងរ៉ាវឬការសន្ទនាទាំង អស់នោះសុទ្ធតែអាចយកដាក់ក្នុងមេរៀងថ្នាក់ភាសាជប៉ុនរបស់ខ្ញុំបាន។

បន្ទាប់ពីញុំាបាយ និងទស្សនាសិល្បៈខ្មែររួចហើយ យើងខ្ញុំបានចូលសណ្ឋាគារមួយនៅតាមផ្លូវជាតិលេខ៦។ នៅ ពេលខ្ញុំទទួលសោរបន្ទប់ពីអ្នកទទួលភ្ញៀវ ភ្ញៀវជប៉ុនម្នាក់បានមក ប្រាប់អោយគេសូមដាក់ស្អែកព្រឹកនៅម៉ោង៦។ មគ្គុទេសទេសចរណ៍ក៏ជូយបកប្រែអោយគេ ហើយគេក៏បានកត់ទុកម៉ោង ដែលភ្ញៀវសុំនោះដែរ។ រួចហើយ យើងក៏លាពីមគ្គុទេសទេសចរណ៍ ហើយណាត់គ្នាជួបនៅថ្ងៃស្អែកឡើង រួចក៏ចូលទៅ បន្ទប់រៀងៗខ្លួន។

នៅក្នុងបន្ទប់ ខ្ញុំបានមើលសៀវភៅឡើងវិញ។ ខ្ញុំបាន កត់ត្រាជាច្រើនណាស់ ហើយក៏ស្រមៃគិតគម្រោងបង្រៀនភាសា ជប៉ុននៅថ្ងៃខាងមុខហើយឡើងគ្រែកេងភ្លាមដោយសារអស់កម្លាំងមកពីដើរពេញមួយថ្ងៃ។

(តទៅលេខក្រោយ)

NyoNyum Khmer No.35