កញ្ញា ម៉ក់ ពិសី អាយុ ២៨ឆ្នាំ បានបព្ចាប់ការសិក្សាថ្នាក់ បរិញ្ញាប័ត្រផ្នែកអប់រំភាសាជប៉ុន ពីសកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ នៅឆ្នាំ២០១៣។ នៅក្នុងកំឡុងពេលសិក្សា ដោយសារមានចំណាត់ថ្នាក់ល្អក្នុងឆ្នាំសិក្សាទី២ និងទី៣ កញ្ញាបានទទួលអាហារូបករណ៍ពីក្រុមហ៊ុន Bank of Tokyo Mitsubishi UFJ និងអាហារូបករណ៍សម្រាប់ដំណើរទស្សនកិច្ចសិក្សារយ:ពេលខ្លីនៅប្រទេសជប៉ុនចំនួន២ដង។ ក្រោយបញ្ចប់ការសិក្សាភ្លាម កញ្ញា បានចូលបម្រើការងារជាគ្រូបងៀនភាសាជប៉ុននៅមជ្ឈមណ្ឌលសហប្រតិបត្តិការកម្ពុជា-ជប៉ុន រហូតដល់ចុងខែមីនា ឆ្នាំ២០១៨។ ក្នុងកំឡុងពេលបំពេញការងារ កញ្ញាបានទទួលអាហារូបករណ៍វគ្គបណ្តុះបណ្តាលគ្រូបង្រៀនបន្ថែមនៅជប៉ុន ចំនួន៣លើក គឺលើកទី១​និងទី២រយ:ពេល២សប្តាហ៍ និងលើកទី៣ គឺរយ:ពេល៦ខែ។ក្រោយមក តាមរយៈអាហារូបករណ៍របស់ក្រសួងអប់រំនិងវិទ្យាសាស្រ្តនៃប្រទេសជប៉ុន (MEXT) ដែលមានការប្រឡងជ្រើសរើសដោយក្រសួងអប់រំ យុវជននិងកីឡា សហការជាមួយស្ថានទូតជប៉ុនប្រចាំកម្ពុជា កញ្ញាបានមកបន្តការសិក្សាថ្នាក់ក្រោយឧត្តមសិក្សានៅប្រទេសជប៉ុន កាលពីខែមេសា ឆ្នាំ២០១៨ រហូតដល់បច្ចុប្បន្ន។

មូលហេតុដែលនាំអោយ ពិសី សម្រេចចិត្តបន្តការសិក្សានៅប្រទេសជប៉ុន

មានកត្តា ៣ សំខាន់ដែលនាំអោយ ពិសីសម្រេចចិត្តមកបន្តការសិក្សានៅប្រទេសជប៉ុន។ កត្តាទី១គឺ កញ្ញាគិតថាប្រទេសជប៉ុនជាកន្លែងដែលផ្ទុកនូវបណ្តុំឯកសារ ដែលអាចធ្វើឲ្យការស្រាវជ្រាវខាងផ្នែកអប់រំភាសាជប៉ុនរបស់ខ្លួនបញ្ចប់បានប្រកបដោយសមិទ្ធផលល្អ។ កត្តាទី២គឺដោយសារប្រទេសជប៉ុនក៏ជាកន្លែងដែលអាចអោយកញ្ញាធ្វើការដកស្រង់នូវបទពិសោធន៍ល្អៗ និងបង្កើនការគិត ការស្វែងយល់ពីវប្បធម៍របស់ប្រទេសជប៉ុន ជាពិសេស វាក៏បានផ្តល់ឱកាសអោយកញ្ញាបង្ហាញនូវវប្បធម៍របស់ខ្មែរទៅកាន់ជនជាតិជប៉ុន តាមរយៈការធ្វើបទបង្ហាញ ឬការសម្តែងសិល្បៈខ្មែរជូនទៅកាន់សិស្សានុសិស្សជប៉ុន និងកម្មវិធីផ្លាស់ប្តូរវប្បធម៌នានារបស់និស្សិតបរទេសនៅក្នុងសាលាជប៉ុនជាដើម។ កត្តាសំខាន់ទី៣គឺ ពិសីគិតថាប្រទេសជប៉ុនជាកន្លែងដែលអាចអោយនាងបានជួបជុំ និងបង្កើនមិត្តភាពជាមួយមិត្តភក្តិដទៃ។ ដោយសារ ពិសីធ្លាប់បានបង្រៀនសិស្សកម្ពុជា ដែលទទួលអាហាររូបករណ៍ MEXT របស់រដ្ឋាភិបាលជប៉ុន៥ជំនាន់ ដូច្នេះ ការមកសិក្សានៅប្រទេសជប៉ុនលើកនេះ នឹងផ្តល់ឱកាសអោយនាងបានជួបជុំជាមួយអតីតសិស្សទាំងនោះ ព្រមទាំងមានឱកាសស្គាល់និស្សិតខ្មែរជាច្រើនផ្សេងទៀត ដែលកំពុងសិក្សានៅប្រទេសជប៉ុន ក្នុងកំឡុងពេលឈប់សម្រាកវិស្សមកាល ឬក្នុងពិធីបុណ្យខ្មែរផ្សេងៗ។ ដោយធ្លាប់បានឆ្លងកាត់វគ្គបណ្តុះបណ្តាលគ្រូបង្រៀនភាសាជប៉ុន ជាមួយមិត្តភក្តិបរទេសដែលមកពី៣៥ប្រទេសជុំវិញពិភពលោក បាននាំអោយកញ្ញាកាន់តែមានចំណាប់អារម្មណ៍ក្នុងការបង្កើតមិត្តភក្តិបរទេស ជាពិសេសមិត្តក្នុងតំបន់អាស៊ាន។ ដូច្នេះការសម្រេចចិត្តមកបន្តការសិក្សានៅជប៉ុនលើកនេះបានផ្តល់ឱកាសថ្មី ក្នុងការស្រាវជ្រាវថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រជាន់ខ្ពស់ផ្នែកអប់រំភាសាជប៉ុន ហើយវាក៏បានហុចឱកាសអោយកញ្ញាបានផ្សព្វផ្សាយនូវវប្បធម៌ខ្មែរ ក៏ដូចជាជួបជុំមិត្តភក្តិខ្មែរ និងបរទេសមួយចំនួនរបស់ខ្លួនសារឡើងវិញ ព្រមទាំងបានបង្កើតនូវឱកាសថ្មីសម្រាប់បង្កើនមិត្តភក្តិបរទេសទៀតផងដែរ។

ស្ថានភាពសិក្សាស្រាវជ្រាវ

ពិសី កំពុងសិក្សាជាភាសាជប៉ុនជាមួយនិស្សិតជប៉ុន និងនិស្សិតបរទេសផ្សេងទៀត។ កម្មវិធីសិក្សាគឺមានលក្ខណៈស្រដៀងនឹងកម្ពុជាខ្លះដែរ គឺសិក្សាតាមចំនួនក្រេឌីត ប៉ុន្តែការសិក្សានៅទីនេះទាមទារអោយកញ្ញាធ្វើការអានសៀវភៅឬឯកសារស្រាវជ្រាវផ្សេងៗឱ្យបានច្រើន និងមានការងារជាក្រុមច្រើន។ ក្រៅពីម៉ោងរៀននៅក្នុងថា្នក់ ក៏មានថ្នាក់ក្លឹបកីឡាផ្សេងៗដូចជា ហែលទឹក វាយសី អៃគីដូ រាំច្រៀងជាដើម។ មិនត្រឹមតែអាចទទួលបានចំណេះដឹងនៅក្នុងថ្នាក់រៀនប៉ុណ្ណោះទេ ពិសី ថែមទាំងអាចទទួលចំណេះដឹងបន្ថែម តាមរយៈការប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយនិស្សិតដទៃផ្សេងទៀត ក៏ដូចជាការចូលរួមក្នុងពិធីបុណ្យផ្សេងៗជាមួយប្រជាជនជប៉ុន ដែលរស់នៅក្នុងតំបន់ផងដែរ ។

ជីវភាពរស់នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន

ពិសី បានប្រាប់ថា “តាមការពិត ថវិកាអាហារូបករណ៍របស់រដ្ឋាភិបាលជប៉ុន គឺគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ជីវភាពរស់នៅ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកចង់សន្សំបន្ថែម អ្នកអាចធ្វើការងារក្រៅម៉ោង ដែលត្រូវបានអនុញ្ញាតចំនួន ២៨ម៉ោងក្នុង១សប្តាហ៍”។ ជាទូទៅ កញ្ញាធ្វើការងារក្រៅម៉ោងនេះ នាថ្ងៃចុងសប្តាហ៍ និងថ្ងៃឈប់សម្រាក។ កញ្ញា​ កំពុងធ្វើការងារក្រៅម៉ោង នៅក្នុងហាងចិនមួយដែលស្ថិតនៅ China Town ក្បែរក្រុងតូក្យូ តាមរយៈការណែនាំពីសិស្សប្អូន។
ចំពោះការងារក្រៅម៉ោង ហាក់មានភាពលំបាកខ្លះៗសម្រាប់ កញ្ញានៅគ្រាដំបូង។ ពិសី និយាយថា៖ “សម្រាប់ឆ្នាំដំបូង វាពិតជាមានការលំបាកខ្លាំង ទាំងការប្រើប្រាស់ភាសា និងត្រូវឈរធ្វើការចំនួន៨ម៉ោងក្នុង១ថ្ងៃ ហើយថែមទាំងត្រូវរៀនពីរបៀបធ្វើគារវៈកិច្ចចំពោះភ្ញៀវ របៀបប្រាស្រ័យទាក់ទងក្នុងការងារសម្រាប់បុគ្គលិក និងចៅហ្វាយនាយជាដើម”។ ប៉ុន្តែកញ្ញាបានរៀនសូត្រច្រើនពីការងារនេះ ទោះបីជាមានភាពនឿយហត់ខ្លាំងក៏ដោយ។ “ការងារទាំងអស់គឺសុទ្ធតែមានតម្លៃ ហើយសុទ្ធសឹងតែជាប្រភពដែលអាចអោយយើងរៀនសូត្រ និងទទួលបានចំនេះធ្វើបន្ថែមក្រៅពីថ្នាក់រៀន”។ កញ្ញាបានថ្លែងបន្ថែមទៀតដោយទំនុកចិត្តដូច្នេះថា៖ “ថ្ងៃនេះលំបាក ថ្ងៃស្អែកកាន់តែលំបាក ខានស្អែកក៏រិតតែលំបាក ដូច្នេះយើងត្រូវមានភាពអត់ធ្មត់និងព្យាយាម ប្រាកដជាទទួលនូវលទ្ធផលល្អនាពេលណាមួយជាក់ជាមិនខាន”។

បទពិសោធន៍ពីប្រទេសជប៉ុន

ក្នុងអំឡុងពេល២ឆ្នាំកន្លងមកនេះ ពិសីមានបទពិសោធន៍ជាច្រើនពីការសិក្សា និងការរស់នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន។ កញ្ញាបានប្រាប់ទស្សនាវដ្តីញញឹមទៀតថា “នាងខ្ញុំបានឆ្លងកាត់ស្ទើរគ្រប់រសជាតិ(សើច) ប៉ុន្តែអ្វីដែលនាងខ្ញុំមានការរីកចំរើនខ្លាំងគឺ ផ្នែកស្មារតី (Mental) និងការរាប់អានបង្កើតទំនាក់ទំនង ព្រមទាំងមិត្តភាព។ ជាពិសេស គឺការចេះចំអិនម្ហូបដោយខ្លួនឯងខ្លះៗផងដែរ(សើច)”។ តាមរយៈការរស់នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុនផ្ទាល់អស់ជាង២ឆ្នាំនេះ កញ្ញាមានការយល់ឃើញអំពីទំនួលខុសត្រូវ និងគុណតម្លៃនៃការចេះដាក់ខ្លួនរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ។ «ចំពោះការហ៊ានទទួលស្គាល់កំហុស ការអត់អោន ការយោគយល់ និងការអធ្យាស្រ័យយើងត្រូវតែហ៊ានធ្វើដោយទំនួលខុសត្រូវដូចពាក្យចាស់ខ្មែរពោលថា “ងើយស្កកអោនដាក់គ្រាប់” អោយតែប្រកាន់ក្បួនតម្រានេះ ទោះយើងទៅដល់ទីណាក្តី ក៏តែងតែមានអ្នកនៅជុំវិញស្រលាញ់រាប់អានយើងជាមិនខាន»។

ការយល់ឃើញអំពីប្រទេសជប៉ុន

ពិសី បានលើកឡើងនូវពាក្យមួយដែលពោលថា “អ្នកក្រជាអ្នកខ្ជិល ចំណែកអ្នកមានជាអ្នកឧស្សាហ៍”។ តាមបទពិសោធន៍ដែលនាងធ្លាប់បានរៀនសូត្រ និងធ្វើការងារជាមួយជនជាតិជប៉ុននាងយល់ឃើញថា ភាគច្រើននៃជនជាតិជប៉ុន គឺឧស្សាហ៍ព្យាយាមធ្វើការដោយមិនសូវខ្លាចហត់ គោរពពេលវេលា និងធ្វើអ្វីមានគម្រោងច្បាស់លាស់ ជាពិសេស គឺមានភាពលម្អិតផ្ចិតផ្ចង់ខ្ពស់។ ដោយមានការចាប់អារម្មណ៍ពីការវេចខ្ចប់ស្អាតៗ និងការគិតគូពីសុវត្ថិភាពរបស់អ្នកប្រើប្រាស់នៅប្រទេសជប៉ុន កញ្ញាជឿថាការចេះគិតពិចារណាបែបនេះនាំអោយជប៉ុនមានការរីកចំរើន។ កញ្ញាបានបង្ហាញនូវចំណាប់អារម្មណ៍បែបនេះថា៖ “សូម្បីតែរឿងតូចមួយដែលយើងគិតថាវាមិនចាំបាច់ ក៏គេកែច្នៃអោយងាយសម្រាប់អ្នកប្រើប្រាស់ដែរ ឧទាហរណ៍ជាក់ស្តែង រាល់កញ្ចប់នំ
ឬកំប៉ុងភេសជ្ជៈផ្សេងៗរបស់ជប៉ុន សុទ្ធតែមានសញ្ញាបង្ហាញពីរបៀបហែកជាដើម ដែលផ្តល់ភាពងាយស្រួលដល់អតិថិជន”។ ជប៉ុនជាប្រទេសដែលមានបចេ្ចកវិទ្យាទំនើប ស្អាត (មិនមានសំរាម) ហើយជីវភាពរស់នៅមានភាពងាយស្រួល និងសំបូរទៅដោយតំបន់ធម្មជាតិជាច្រើន។ ប៉ុន្តែជប៉ុនក៏ជាប្រទេសមួយដែលធ្លាប់ជួបភាពក្រលំបាក ហើយក៏មានជនជាតិជប៉ុនមួយចំនួនធ្លាប់ចេញទៅធ្វើជាកម្មករស៊ីឈ្នួលនៅបរទេស ហើយបានឆ្លងកាត់
នូវវិនាសសកម្មធម្មជាតិផ្សេងៗកន្លងមកជាច្រើន។ ពិសី ជឿថា៖ “ការរីកចំរើនដែលយើងឃើញនាពេលបច្ចុប្បន្ន ជាលទ្ធផលចេញពីការចំនាយទុនច្រើនរបស់រដ្ឋាភិបាលទៅលើវិស័យអប់រំ និងការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ប្រជាជនជប៉ុនម្នាក់ៗសុទ្ធសាធ”។

ផលលំបាកចំពោះការរស់នៅ និងគោលបំណងនាពេលអនាគត

ដោយសារធ្លាប់មកប្រទេសជប៉ុនច្រើនដង ដូច្នេះការធ្វើដំណើរ និងការប្រាស្រ័យទាក់ទងផ្សេងៗក្នុងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃគ្មានអ្វីចោទជាបញ្ហាទេចំពោះរូបនាងឡើយ ក៏ប៉ុន្តែកញ្ញាពោលថា៖ “នាងខ្ញុំតែងតែនឹកម្ហូបដែលជាស្នាដៃរបស់អ្នកម្តាយ”។ ជាអ្នកស្រាវជ្រាវផ្នែកវប្បធម៍ និងអក្សរសិល្ប៍ភាសាជប៉ុន នៅថ្ងៃអនាគត ពិសីមានបំណងធ្វើអោយការស្រាវជ្រាវនេះមានទំនាក់ទំនងជាមួយផ្នែកអប់រំភាសាជប៉ុន។ ជាចុងក្រោយ តបតាមការសាកសួររបស់ទស្សនាវដ្តីញញឹមខ្មែរ ពិសីបានថ្លែងអំណរគុណចំពោះប្រិយមិត្តអ្នកអាន ដែលបានចំនាយពេលអានអត្ថបទចែករំលែកពីនាង។ នាងសង្ឃឹមថាទោះតិចក្តីច្រើនក្តី អត្ថបទនេះអាចជួយជាគំនិត និងផ្តល់ជាព័ត៌មានខ្លះៗដល់អ្នកអានអំពីការសិក្សានៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន។ ពិសី បានបញ្ជាក់ប្រាប់ថា “ប្រសិនបើមានសិស្ស ឬនិស្សិតណាម្នាក់ មានបំណងចង់ប្រឡងអាហារូបករណ៍ MEXT ឬមានចម្ងល់អ្វីទាក់ទងនឹងការសិក្សានៅជប៉ុន អាចធ្វើការទាក់ទងនិងពិភាក្សាជាមួយនាងបាន”៕

សម្រាប់ពត៌មានបន្ថែម ៖

【NyoNyum Khmer No. 40】

(日本語) NyoNyum Khmer 40号は「カンボジアの手話の世界」

Read More

(ភាសាខ្មែរ) ស្ថានភាពជនពិការនៅកម្ពុជា

Read More

(ភាសាខ្មែរ) អ្នកស្រី ឡៅ សុខិតា អនុប្រធានដេប៉ាតឺម៉ង់ស្រាវជ្រាវ ព៌ត៏មាន និងបណ្ណាល័យ និងអ្នកបកប្រែភាសាសញ្ញា

Read More

(ភាសាខ្មែរ) កម្មវិធីស្រាវជ្រាវភាសាសញ្ញាកម្ពុជា

Read More

(ភាសាខ្មែរ) ការផ្តល់ជំនួយដើម្បីអនាគតជនពិការ

Read More

(ភាសាខ្មែរ) កម្មវិធី “Grab for Good”

Read More

(ភាសាខ្មែរ) ជនពិការថ្លង់នៅប្រទេសជប៉ុន

Read More

(ភាសាខ្មែរ) បង្កើនស្មារតីជួយគ្នាក្នុងគ្រាលំបាក

Read More

(ភាសាខ្មែរ) តើអ្នកយល់យ៉ាងណាចំពោះជនមានពិការភាពថ្លង់?

Read More

(ភាសាខ្មែរ) ពីគ្រូបង្រៀនភាសាជប៉ុនក្លាយជាអ្នកស្រាវជ្រាវផ្នែកអប់រំភាសាជប៉ុនម្នាក់

Read More

(ភាសាខ្មែរ) ធ្មេញជាចំនុចមួយដែលបង្ហាញពីភាពវ័យក្មេង!

Read More