កិច្ចសម្ភាសន៍អំពីការងារនិងជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់កម្មកររោងចក្រ

TOP › Column › NyoNyum Khmer Special Topics › កិច្ចសម្ភាសន៍អំពីការងារនិងជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់កម្មកររោងចក្រ

2023.07.17

NyoNyum Khmer Special Topics

ប្រទេសកម្ពុជាមានពលរដ្ឋសកម្មចំនួនប្រមាណ 54% នៃចំនួនប្រជាជនសរុបប្រមាណ 16.6 លាននាក់។ បច្ចុប្បន្នមានយុវជនខ្មែរជាច្រើននាក់កំពុងធ្វើការក្នុងរោងចក្រជុំវិញរាជធានីភ្នំពេញ។ ពួកគាត់ខិតខំបម្រើការដោយយកចិត្តទុកដាក់ និងអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីទទួលបានប្រាក់បៀវត្សរ៍ ក្នុងគោលបំណងផ្ញើប្រាក់ទៅឱ្យឪពុកម្តាយរស់នៅជនបទ សម្រាប់រៀបការ ចិញ្ចឹមកូន និងធ្វើឱ្យជីវិតគ្រួសារខ្ញុំកាន់តែសម្បូរសប្បាយ។ តើកម្មកររោងចក្រមានការយល់ឃើញបែបណាចំពោះការងារពួកគាត់?

(ឯកសារយោង៖ តើចំនួនប្រជាជនកម្ពុជាធ្វើការ (កម្លាំងពលកម្ម) មានចំនួនច្រើន ឬតិច? | GraphToChart)

I. ខ្ញុំនឹងប្រឹងប្រែងឱ្យអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីបង់រំលួសថ្លៃផ្ទះ និងការអប់រំល្អសម្រាប់កូនៗរបស់ខ្ញុំ

បងស្រី ប្រាក់ ចាន់រ៉ា (40) រស់នៅក្នុងតំបន់ផ្ទះជួលម្តុំផ្លូវវេងស្រេង រយៈពេលប្រហែល 20 ឆ្នាំមកហើយ។ បងស្រី ចាន់រ៉ា មានស្រុកកំណើតនៅខេត្តព្រៃវែង ហើយបានផ្លាស់មកទីក្រុងភ្នំពេញក្នុងឆ្នាំ ២០០២ ជាកម្មកររោងចក្រកាត់ដេរ។ នៅឆ្នាំ២០០៧ បងស្រីបានរៀបការជាមួយស្វាមី ដែលធ្វើការជាជាងជួសជុលម៉ាស៊ីន ហើយឥឡូវនេះមានកូនពីរនាក់។ បងស្រីបានទិញដីនៅតំបន់នេះកាលពី 10 ឆ្នាំមុន ហើយទើបបានសាងសង់ផ្ទះថ្មីមួយនៅទីនេះ។ «ដោយសារខ្ញុំរកចំណូលបានពីការធ្វើការរោងចក្រច្រើនឆ្នាំមកនេះ ខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តទិញដីមួយកន្លែងនៅទីនេះ ហើយសង់ផ្ទះនៅទីនេះទើបរួចប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះ។ បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានសងបំណុលថ្លៃទិញដីរួច ខ្ញុំក៏បន្តខ្ចីប្រាក់ពីធនាគារដើម្បីយកមកសាងសង់ផ្ទះនេះ។ ដោយសារនៅភ្នំពេញ មានសាលារៀនល្អៗច្រើនជាងជនបទ ហើយមានការងារច្រើនអាចរកចំណូលបាន ដូច្នេះខ្ញុំមានបំណងចង់រស់នៅទីនេះជារៀងរហូត»។

បងស្រីបានបម្រើការជាកម្មកររោងចក្រដើម្បីចិញ្ចឹមកូនពីរនាក់ ខណៈខ្លួនត្រូវសងប្រាក់កម្ចីទៅធនាគារដែរ។ នៅពេលយើងខ្ញុំសាកសួរអំពីអនាគតរបស់បងស្រី គាត់បានលើកឡើងដូច្នេះថា៖ «បន្ទាប់ពីខ្ញុំសងប្រាក់កម្ចីធនាគាររួចហើយ ខ្ញុំចង់ឱ្យកូនរបស់ខ្ញុំមានការអប់រំល្អជាងខ្ញុំ ដូច្នេះខ្ញុំចង់បន្តធ្វើការនិងសន្សប្រាក់សម្រាប់ឱ្យកូនទាំងពីររបស់ខ្ញុំទទួលបានការអប់រំល្អ និងខ្ពងខ្ពស់ជាងខ្ញុំ»។

បច្ចុប្បន្ន ស្វាមីរបស់បងស្រីកំពុងធ្វើការជាអ្នករត់រ៉ឺម៉កកង់បី។ បងស្រី និងស្វាមីតែងតែខិតខំប្រឹងប្រែងធ្វើការដើម្បីរកចំណូលទ្រទ្រង់គ្រួសារ។ បងស្រីបានបង្ហើបប្រាប់ពីការចិញ្ចឹមបីបាច់កូនៗរបស់ខ្លួនប្រាប់យើងដូច្នេះថា៖ «នៅពេលដែលកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំ (14ឆ្នាំ) និងកូនស្រីទីពីរ(5ឆ្នាំ) កើតមក ខ្ញុំបានឈប់សម្រាកលំហែមាតុភាពរយៈពេល 3 ខែ។ ក្រោយពីមាតុភាពនេះ ខ្ញុំបានយកកូនតូចទៅផ្ញើរនៅផ្ទះឪពុកម្តាយខ្ញុំនៅរស់នៅក្បែរផ្ទះ មុនពេលចេញទៅធ្វើការ។ នៅពេលសម្រាកអាហារថ្ងៃត្រង់ ខ្ញុំមកផ្ទះវិញដើម្បីឱ្យកូនបៅទឹកដោះ។ ខ្ញុំធ្វើដូច្នេះរាល់ថ្ងៃរហូតដល់កូនមានអាយុ 4ឆ្នាំមុនបញ្ជូនទៅសាលាមត្តេយ្យក្បែរនោះ។ នៅពេលកូនខ្ញុំចូលមត្តេយ្យ ឬសាលារៀន វាកាន់តែងាយស្រួលសម្រាប់ពួកយើងជាឪពុកម្តាយ ហើយខ្ញុំអាចធ្វើការបានដោយស្រួលចិត្ត»។

បើតាមបងស្រី ចាន់រ៉ា បានឱ្យដឹងថា ជារឿយៗ កម្មកររោងចក្រជាច្រើនទុកកូនឱ្យនៅជាមួយឪពុកម្តាយ ខណៈខ្លួនឡើងមកធ្វើការនៅភ្នំពេញ។ ប្រសិនបើឪពុកម្តាយជាកម្មករ មានផ្ទះរស់នៅក្បែររោងចក្រ ពួកគាត់យកកូនទៅផ្ញើរគេមើលឱ្យនៅពេលព្រឹក និងថ្ងៃ ហើយមកទទួលនៅពេលល្ងាច។ ប៉ុន្តែ បើផ្ទះនៅឆ្ងាយដូចជានៅខេត្តតាកែវ ឬកំពង់ស្ពឺវិញ ពួកគាត់នឹងទៅជួបកូននៅថ្ងៃចុងសប្ដាហ៍ ស្នាក់មួយយប់ត្រឡប់មកវិញ។

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រសិនបើស្រុកកំណើតគាត់នៅឆ្ងាយជាងនេះ គាត់ត្រូវទុកកូនរបស់អ្នកឱ្យស្ថិតក្នុងការមើលថែរបស់ឪពុកម្តាយខ្លួននៅខេត្ត ហើយឡើងទៅមើលកូនបានតែក្នុងអំឡុងពេលថ្ងៃឈប់សម្រាកជាប់ៗគ្នាប៉ុណ្ណោះ។

យ៉ាងណាមិញ ក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះ មានមត្តេយ្យផ្តល់សេវាមើលថែទាំកុមារចាប់ពីអាយុ១ឆ្នាំឡើងទៅ ដូច្នេះកម្មករខ្លះប្រើប្រាស់សេវាមើលថែទាំកុមារនេះដោយគ្រាន់តែចំណាយប្រាមាណ ៦០ ដុល្លារក្នុងមួយខែ (សាមីខ្លួនត្រូវផ្តល់ម្សៅទឹកដោះគោ និងកន្ទបទារក។ល។)

ចំពោះការចំណាយលើការកម្សាន្តវិញ បងស្រី ចាន់រ៉ា លើកឡើងដូច្នេះថា៖ «ដោយសារចំណូលតិចតួច ហើយនៅមានបំណុលធនាគារផង នាងខ្ញុំគិតតែពីអ្វីដែលចាំបាច់បំផុតក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ ដូច្នេះនាងខ្ញុំពិតជាមិនបានគិតពីការចំណាយប្រាក់សម្រាប់ការកម្សាន្តច្រើននោះទេ។ ម្តងម្កាល យើងនាំកូនទៅដើរកម្សាន្តនៅមុខព្រះបរមរាជវាំង និងញុំាស៊ុបនៅក្បែរនោះជាដើម។ យ៉ាងណាមិញ ព្រោះប្តីនាងខ្ញុំចូលចិត្តជល់មាន់ ដូច្នេះគាត់ចូលចិត្តមើលថែទាំសត្វមាន់ជុលគាត់ ទុកជាសកម្មភាពលំហែររបស់គាត់។ ដូច្នេះជារួម យើងកម្សាន្តងាយៗបែបនេះ ហើយចុងសប្តាហ៍នាងខ្ញុំក៏ចូលចិត្តចំអិនសាច់អាំង ញុំាជាមួយអ្នកជិតខាង មានស្រាបៀរ និងច្រៀងខារ៉ាអូខេខ្លះៗផងដែរ»។

ជារឿយៗ បងស្រី ចាន់រ៉ា តែងតែក្រោកពីព្រលឹម ចំអិនអាហារពេលព្រឹក និងអាហារថ្ងៃត្រង់ ញុំាផ្ទាល់ខ្លួន។ បងស្រីតែងតែត្រឡប់មកផ្ទះវិញក្នុងពេលសម្រាកអាហារថ្ងៃត្រង់មួយម៉ោង ដើម្បីរៀបចំបាយម្ហូបឱ្យកូនៗ និងស្វាមីគាត់ មុនត្រឡបទៅធ្វើការវិញ។ នៅម៉ោង ៤ រសៀលក្រោយធ្វើការចប់បងស្រី តែងតែទិញបន្លែ និងសាច់នៅតូបលក់ដូរតាមចិញ្ចើមផ្លូវក្បែររោងចក្រ សម្រាប់ធ្វើអាហារពេលល្ងាចនៅផ្ទះ និងហូបជាមួយគ្រួសារ។ «នាងខ្ញុំទិញគ្រឿងឧបភោគបរិភោគប្រចាំថ្ងៃនៅតូបក្បែររោងចក្រ តូបក្បែរផ្ទះ និងផ្សារតូចៗជាដើម។ ប៉ុន្តែម្តងម្កាលក្នុងមួយឆ្នាំ នាងខ្ញុំទៅផ្សារស្ទឹងមានជ័យថ្មី ដើម្បីទិញសំលៀកបំពាក់ថ្មីៗ និងទំនិញសម្ភារៈផ្ទះបាយក្នុងឱកាសពិសេសៗតែប៉ុណ្ណោះ»៕

この記事が気に入ったら
いいね！しよう

We will send you the latest information

Relate Article