【ដំណើរទេសចរណ៍ ដើម្បីរៀបចំថ្នាក់ភាសាជប៉ុន】

នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ក្រោយបានទទួលទានអាហារពេលព្រឹកហើយ ក្រុមទេសចរណ៍របស់យើងបានជួបជុំគ្នា។ តាមផែនការនៅថ្ងៃនោះ យើងគម្រោងទៅទស្សនាប្រាសាទបាយ័ន និងប្រាសាទតាព្រហ្មជាដើម។

ប្រាសាទទាំងអស់នោះ មិនទាន់ត្រូវបានជួសជួលហើយនៅឡើយ ហើយយើងបានឃើញថ្មជាច្រើននៅជុំវិញប្រាសាទនីមួយៗ។ កាលពីសម័យកាលនោះ ប្រាសាទភាគច្រើនមានស្ថានភាពទ្រុឌទ្រោម។ ក្នុងនោះ យើងឃើញក្រុមការងារមួយចំនួន ដែលកំពុងធ្វើការជួសជុលប្រាសាទ។ នៅប្រាសាទបាយ័ន មានការដ្ឋានជួសជុលប្រាសាទរបស់វិស្វករជប៉ុននិងកម្ពុជា។ យើងបានដើរកាត់នៅក្បែរការដ្ឋាននោះ ហើយដឹងថាពួកគេមកពីសកលវិទ្យាល័យ Waseda។ នៅប្រាសាទអង្គរវត្ត មានក្រុមការងាររបស់សកលវិទ្យាល័យ Sophia កំពុងធ្វើការជួសជុលផងដែរ។ នៅប្រាសាទផ្សេងទៀត ក៏ឃើញមានក្រុមការងារបារាំង  អ៊ីតាលី ឬប្រទេសផ្សេងទៀតដែរ។ ការងារនោះពិតជាមានការលំបាកណាស់មើលទៅ តែខ្ញុំយល់ថាវាមានសារប្រយោជន៍ខ្លាំងសម្រាប់មនុស្សជាតិ។ មគ្គុទេសទេសចរណ៍របស់ក្រុមយើងខ្ញុំ បានរៀបរាប់ពីលក្ខណៈពិសេសនៃប្រាសាទនីមួយៗ ព្រមទាំងវិធីជួសជុលនៃក្រុមការងារនៃបណ្តាប្រទេសទាំងនោះ។ ខ្ញុំពិតជាមានការចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងលើការងារនោះ ហើយបានកត់ត្រានូវចំនុចគោលៗមួយចំនួនផងដែរ។

យើងបានដើរមើលប្រាសាទបាយ័នដែលស្រោបពោរពេញទៅដោយថ្មធំៗ និងខ្លះបានខូចខាតនិងធ្លាក់មកលើដី។ ខ្ញុំសង្ឈឹមថា ប្រាសាទទាំងអស់នោះ នឹងមានសភាពស្អាតនៅថ្ងៃណាមួយ។ នៅពេលឡើងលើប្រាសាទបាយ័ន យើងបានឃើញចតុមុខរបស់ព្រះពោធិសត្វលោកេស្វរៈនៃព្រះពុទ្ធសាសនាមហាយាន។ វាពិតជាស្នាដៃនៃបុព្វបុរសខ្មែរដ៏អស្ចារ្យ! នាងខ្ញុំសូមកោតសសើរពីវិស្វករ និងសិល្បករខ្មែរនាជំនាន់ដើមទាំងនោះ ហើយក៏មានចិត្តចង់អភិរក្សនូវមរតកទ្រព្យសម្បត្តិនៃមនុស្សជាតិទាំងនោះជារៀងរហូត។

នៅលើប្រាសាទនោះ មានប្រជាជនខ្មែរដែលរស់នៅក្បែរៗប្រាសាទ ហើយក្នុងនោះខ្ញុំបានឃើញស្ត្រីនិងកូងក្មេងផងដែរ។ ខ្ញុំពុំចាំថា ខ្ញុំបានធ្វើការសន្ទនាអ្វីខ្លះជាមួយពួកគាត់នោះទេ តែខ្ញុំបានសុំថតរូបពួកគាត់។ ពួកគាត់បានញញឹម​ហើយខ្ញុំឃើញស្នាមញញឹមរបស់ពួកគាត់នោះ ដូចនឹងព្រះភក្រ្តរបស់លោកេស្វរៈនៅជុំវិញដែរ។ ខ្ញុំចង់អភិរក្សនូវស្នាមញញឹមនោះ ហើយក៏បានបួងសួងក្នុងចិត្តថា សូមកុំអោយមានរឿងសោកនាដកម្មម្តងទៀតដល់ពួកគេ។ (តទៅលេខក្រោយ)